پارسی‌انجمن: استاد «صفر عبدالله» دانشمندِ ایران‌شناس، استادِ زبان و ادبِ پارسیِ دانشگاهِ ابولیخانِ آلماتیِ قزاقستان و از هموندانِ انجمنِ دانشورانِ پارسی‌انجمن است.
در گفت‌وگوی زیر، استاد از بیداریِ ایرانیانِ فرارود در دهه‌ی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ می‌گوید و این که چگونه اندیشه و خودشناسیِ ملی میانِ آنان ژرفا یافت و این که تاجیکان در پیِ پاسخ بدین پرسش بودند که از کجا آمده‌‌اند و به کجا روان‌اند.
او سپس گذری به تاریخِ ایران می‌زند و از تازشِ یونانیان و رومیان و تازیان و ترکان و مغولان و روسها و انگلیسیها می‌گوید و این که چگونه شهریاریِ ایرانی از میان رفت و سررشته‌داری به دست بیگانگان افتاد، تا جنگِ بردارکشی در تاجیکستان که پس از فروپاشیِ شوروی رخ داد.
استاد همچنین از ارزشِ والای ادبِ پارسی می‌گوید و یکی از بدبختیهای تاجیکستان را از میانِ رفتنِ دبیره‌ی پارسی می‌داند و می‌گوید که شوروی هم سمرقند و بخارا را از ایرانیانِ فرارود گرفت و هم دبیره‌ی پارسی را. وی به دنباله به چرایی بازگرداندنِ دبیره‌ی پارسی به تاجیکستان می‌پردازد و می‌گوید که نازش و بالش زبانِ ما در دبیره‌ی ما است و پیش‌زمینه‌ی پیشرفتِ تاجیکستان بازگرداندنِ دبیره‌ی پارسی به این کشور است تا گسستِ میان همزبانان و نیز نیاکان از میان برود.
استاد بر این باور است که بی دانش به جایی نمی‌رسیم و پیش‌زمینه‌ی هر پیشرفتی گسترشِ دانش و نیز شناختِ وآگاهیِ همگانی است.
این گفت‌وگوی آگاهی‌دهنده از پارسی‌زبانانِ فرارود را در زیر، از دهلیزِ یوتیوبیِ کتاب‌خوان، ببینید و بشنوید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر