ایـرانـی، سِـپَـنـدارمَـذگـان به جای Valentine

زندگی ايرانيان همواره همراه با جشن و شادی بوده است. سپندارمذگان يکی از جشن‌های بزرگ ايرانيان است که بر پايه گاه شمار ايرانيان باستان، در روز پنجم از ماه اسپند بر‌گزار می شد. ولی بر پايه گاه شمار کنونی، اين جشن در روز 29 بهمن‌ماه بر‌گزار می شود.

سپندارمذ نامی برای زمين به آرش (معنی) گستراننده و فروتن است. با اين باور كه زمين نماد مهر است و با فروتنی و گذشت به همه مهر می‌ورزد، زشت و زيبا را به يك چشم می نگرد، و همه را چون مادر در دامان پرمهر خود پناه می‌دهد. بنابراين، جشن سپندارمذگان، جشن زمين و بزرگ‌ داشت مهر است.

در آيين سپندارمذگان، مردان زنان را بر تخت شاهی می‌نشانند، از آنان فرمانبرداری (اطاعت) می‌کنند، و به آنان ارمغان (هديه) می‌دهند. چون اين جشن بسيار باشکوه بر‌گزار می‌شود، همواره يک گوشزد و يادآوری برای مردان است تا مادر و همسر خود را گرامی بدارند.

ولی جای شگفتی و هتا (حتی) شوربختی است كه ايرانيان با اين پيشينه ی درخشان فرهنگی از پديده‌ ی تازه ای به نام Valentine كه واژه‌ی آن از نام يک كشيش به نام Valentinus گرفته شده ياد می کنند. کشورهای خوربری (غربی) سالروز مرگ Valentinus را كه سه سده (قرن) پس از زاده شدن عيسی روی داده است گرامی می دارند و گروهی از ايرانيان نيز از آنان پيروی می کنند.

اين بسيار دردناک است كه گروه بسيار بزرگی از ايرانيان نمی دانند که نه تنها سه سده پس از زاده شدن عيسی، چه بسا (بلكه) بيست سده پيش از زاده شدن وی نيز، سپندارمذگان يا روز مهر در ميان ايرانيان وجود داشته است.

کيستی (هويت) هر مردمی (ملتی) در تاريخ آن مردم نهفته است و مردمی از جايگاه بالايی برخور دارند كه توانسته‌اند تاريخ خود را فرا بگيرند و از فرهنگ باستانی خود پاسداری كنند.

پس بياييد به جای گرامی داشت Valentine's Day در 25 بهمن ماه، سپندارمذگان ايرانيان را که ديرينگی آن هزاران سال بيشتر از Valentine's Day است، در 29 بهمن‌ماه گرامی بداريم تا بدين گونه از تاريخ و فرهنگ باستانی خود پاسداری کنيم.

سپندارمذگان با شکوه همراه با شادی و مهر برای شما آرزو ميکنیم.

پاينده باد تاريخ و فرهنگ ايران بزرگ!