پارسی‌انجمن: در کناره‌ی کویرِ کاشان روستایی بزرگ و آباد است که باشندگانِ روستا آن را «بیذُوُی» نامند و کاشانیان و روستاهای پیرامونش آن را بوزآباد خوانند.
زبانِ این روستا نیز زبانِ «بیذُوُیی» است، چنان‌که گویندگانِ این زبان ازش نام برند و بر زبانش رانند و اگر بخواهیم زبانِ آنان را چنان که روستاها و شهرهای پیرامون نامند بنامیم باید زبانِ بوزآبادی‌اش بخوانیم نه زبانِ ابوزیدآبادی، چنان‌که آمارگیران و دیوانیانِ ناآگاه از گستره‌ی نامهای ایرانی خوانده‌اند.
فرهنگِ بیذُوُی (ابوزیدآبادِ کاشان) گردآوریِ سه برادرِ بیذوی به نامهای عباسِ مزرعتی، محمدِ مزرعتی و علیِ مزرعتی است که با پیشگفتار و یاوریِ فریدونِ جنیدی چاپ شده است.
زبانِ بیذویی زبانی دیگرسان از پارسی است و بدان روی که در نزدیکیِ راجی‌زبانان است به زبانِ راجی نزدیک‌تر از دیگر زبانها است، ولی باید دانست که همسایگی زبانها را به یکدیگر نزدیک نمی‌کند، چنان‌که زبانِ کردانِ اَباختر(شمال) چندان از زبانِ کردیِ سورانی دور است که دو کرد از این دو، گفتارِ یکدیگر را درنیابند و از زبانِ ملی، پارسی، برایِ گفت‌وگو با یکدیگر بهره گیرند.
فرهنگِ بیذوی دربردارنده‌ی دستورِ این زبان نیز هست که آن را زبانشناسِ نامدارِ فرانسیگ، پیر لوکوک، نوشته و نشان داده که دستگاهِ واج‌شناسی این زبان ۲۹ واج دارد: ۲۵ همخوان و ۱۴ واکه.
پس از آن به واژه‌های این زبان پرداخته شده است و در پایان نیز به بازیها و آیینهای مردمانِ بیذوی.
«فرهنگِ بیذُوُی» را از «این جای» بارگیرید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر