پارسی‌انجمن: سنسکریت و اوستایی از کهن‌ترین زبانهای آریاییان هستند که فرهنگ و دینِ آریایی بدین دو زبان نوشته شده است و از این رو، اوستایی و سنسکریت نزدِ آریاییان جایگاهی بس ارجمند دارند.
جدای این، شناختِ ژرف از زبانِ پارسی بی شناختِ سنسکریت که خواهرِ زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) است دشوار بُوَد.
در این‌باره، استاد ایندوشیکهر، استادِ زبانِ سنسکریت، در «راهنمای سنسکریتِ» خود، نوشته است: «با وجودِ تحولاتِ عظیمی که در زبانِ فارسیِ کنونی روی داده، هنوز در حدودِ ۳۵ درسدِ کلماتِ آن را می‌توان با کلماتِ سنسکریتِ ودایی و کلاسیک سنجید».
استاد ابراهیم پورداود نیز در پیشگفتاری بر «فرهنگِ پهلوی ـ فارسیِ» استاد بهرام فره‌وشی چنین گفته است: «نیازمندیهای پارسیِ نو باید به دستیاریِ پارسیِ میانه (پهلوی) برکنار شود، اگر نشد، به پارسیِ باستان روی آوریم … از این دو زبانِ باستانی گذشته، زبانِ اوستایی که یکی از زبانهای دیرین کشورِ ماست بسیاری از نیازمندیهای ما را برکنار خواهد کرد. اگر از هیچ یک از این زبانها واژه‌ای را که جویا هستیم، نیافتیم، سنسکریت که یکی از زبانهای کهنسالِ برادرانِ آریایی ماست، به دادِ ما خواهد رسید. سنسکریت به ما بیگانه نیست، آن را خواهرِ زبانهای اوستایی و پارسیِ باستان خوانده‌اند. شک نیست که روزی ایرانیان و هندوان با هم می‌زیستند و از یک زبان و آیین برخوردار بودند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر