پارسی‌انجمن: زبانِ پارسی یک از انگشت‌شمار زبانهای کهنِ زنده‌ی جهان است. این زبانِ که دستِ کم ۲۶۰۰ سال پیشینه‌ی نوشتاری دارد همواره زبانِ فرهنگ و شهرآیینی ایرانیان بوده است، چه روزگاری که نامش پارسه (پارسیِ باستان/ آریایی) بوده است، چه زمانی که پارسیگ (پارسیِ میانه/ پهلوی) و پارسی (پارسیِ نو/ پارسیِ دری).
از پارسی هزاران نبیگ در گنجینه‌ی فرهنگ و هنر و دانش جهان به یادگار مانده است؛ هر چند که بیشینه‌ی آنها از نبیگ‌سوزیهای گسترده‌ی الکسندرِ گُجسته، تازیان، ترکان، مغولان و دیگر تازشگران به این بومِ کهنسال جان به در نبرده‌اند باز آن اندازه بر جای مانده‌اند که پرتوی از فروغِ یک فرهنگِ والای کهن را برنمایند و جایگاهِ ایرانیان را در آفرینشِ فرهنگِ جهانی نشان دهند.
«تاریخِ ادبیاتِ ایران پیش از اسلام» نوشته‌ی استادِ جانباخته‌ی دانشگاهِ تهران، دکتر احمد تفضلی، است. این نبیگ فهرستی از سدها نبیگی است که از ایرانِ باستان به امروز رسیده، به همراهِ چکیده‌ای از درونه‌ی آنها. این نبیگ و دیگر مانندانِ این نبیگ به تنهایی پاسخی‌اند به کم‌خوانانِ پرگو و دژآگاهانی که گویند ایرانیان باستان نوشته‌ای نداشته‌اند!
«تاریخِ ادبیاتِ ایران پیش از اسلام» را از «اینجا» بارگیرید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر