گل بنفشه پيام آور بهـار

از آغاز زمستان ننه سرما با توفان ها و برف های سنگين خود برای به زانو در آوردن گياهان و جانوران نبرد سختی را با آنها درپيش گرفت. با آمدن ماه اسپند، سرانجام ننه سرما در اين نبرد شکست خورده و گريه و زاری را آغاز می کند. از اشک های ننه سرما جويبارها و رودها پر آب می شوند.

گياهان و جانوران که نويد پيروزی خود را از شب چله دريافت کرده بودند، جنب و جوش تازه ای را آغاز می کنند. گل بنفشه يکی از گل های بسيار زيبايی است که در ماه اسپند از ميان خار و خاشاک سر در آورده و پيام آور نزديکی موسم (فصل) بهار است.

در کنار اين دگرگونی های جهان سرشتی (طبيعی) ايرانيان نيز خود را برای برگزاری بزرگترين جشن سال آماده می کنند. با خانه تکانی، کاشتن سبزه ها، پختن نان و شيرينی های ويژه نوروزی، پختن سمنو، خريدهای نوروزی، و ...، همراه با آرزوهای فراوان به پيشباز (استقبال) نوروز می روند.

شور و شادی (شوق) پيش از دگرگونی (تحويل) سال با پرپايی جشن چهارشنبه سوری به فراز (اوج) خود می رسد. جشن باستانی چهارشنبه‌ سوری در شبِ پيش از واپسين (آخرين) چهارشنبه سال، پس از فروشد (غروب) خورشيد در روز سه ‌شنبه، برگزار می‌شود.

در آيين چهارشنبه سوری از بوته های گردآوری شده آتش های بلندی افروخته می شود. آنگاه زنان و مردان، به ويژه دختران و پسران جوان از روی آن می پرند و می خوانند: زردی من از تو، سرخی تو از من. اين آيين برای همه، هتا (حتی) برای کودکان نيز شورانگيز و شادی آور است.

پس از پريدن از روی آتش، خويشاوندان گرد هم می‌آيند و با خوردن آجيل ويژه شب چهارشنبه سوری و ديگر خوراکی های خوشمزه، شب بسيار شادی را می گذرانند. از ديگر آيين های (رسم های) اين شب، کفچک (قاشق) زنی است. در اين آيين دختران و پسران جوان، روی خود را می‌ پوشانند تا شناخته نشوند و به در خانه دوستان و همسايگان خود می‌روند. دارنده (صاحب) خانه با سدای کفچک‌هايی که به کاسه‌ها می‌خورند در خانه را به روی آنها باز می کند و ارمغان هايی مانند آجيل چهارشنبه ‌سوری، شيرينی، پول، و ... در کاسه آنها می‌ريزد.

با پيش کش ترانه گوش نواز زير برای همه شما روزها و شب های شادی را آرزو می کنیم!

برگرفته از تارنمای پارسی