- نخستین قرارداد IPC با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه امضا شده بود.
- دومین قرارداد IPC در حالی با روسیه امضا شده که مقامات وزارت نفت می‌گویند 3 قرارداد دیگر نفتی با روسیه در مراحل نهایی است.
کیهان لندن- دومین قرارداد IPC شرکت ملی نفت ایران روز چهارشنبه، ۲۳ اسفندماه، میان شرکت زاروپژنفت روسیه و شرکت دانا انرژی امضا شد.
غلامرضا منوچهری، معاون امور مهندسی و توسعه شرکت ملی نفت ایران، با اعلام این خبر گفت این قرارداد برای بهبود بازیافت، افزایش تولید و بهره‌برداری میادین نفتی آبان و پایدار غرب و با تاکید بر انتقال فناوری به داخل و استفاده از توان داخلی کشور امضا شده است.
غلامرضا منوچهری همچنین افزود: «پمپ‌های ESP از جمله تجهیزاتی است که قرار است طی این قرارداد کاری داخلی در کشور ساخته شود که در پی آن شاهد فعالیت دامنه تولیدی و تعمیراتی آن هستیم.»
گفته می‌شود دستیابی به تولید روزانه حداکثر ۴۸هزار بشکه در روز و تولید تجمعی اضافی حدود ۶۷میلیون بشکه طی ۱۰ سال آینده از جمله اهداف این قرارداد تعیین شده است.
پیشتر تفاهم‌نامه مطالعاتی میدان‌های مشترک پایدار غرب و آبان، ۲۲ تیرهماه سال ۱۳۹۵ میان شرکت ملی نفت ایران و زاروبژنفت روسیه با هدف اجرای طرح بهبود بازیافت و افزایش تولید و بهره‌برداری از این دو میدان منعقد شده بود.
معاون امور مهندسی و توسعه شرکت ملی نفت ایران همچنین گفته است غیر از این قرارداد، تفاهم‌نامه مطالعه ۲۰ میدان نفتی و گازی دیگر با شرکت‌های روس بسته شده است. در همین حال قرارداد میدان منصور آماده است و به زودی امضا می‌شود و قرارداد میادین سپهر و جفیر نیز در مراحل نهایی است. هر چند منوچهری اشاره‌ای به نوع قراردادها نکرده است اما پیش‌بینی می‌شود این قراردادها نیز از نوع IPC باشند.
نخستین قرارداد نفتی ایران با مدل جدید قراردادها (IPC) به منظور توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه امضا شده بود.
قرارداد جدیدی که در ماه‌های گذشته توسط شرکت ملی نفت ایران برای بخش بالادستی طراحی شده است به IPC یا «قرارداد نفتی ایران» (Iran Petroleum Contract) معروف هستند و کلیه عملیات نفتی از اکتشاف و حفاری گرفته تا توسعه، بهره‌برداری و برداشت را شامل می‌شود.
بسیاری از کارشناسان به این قراردادها که بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت دولت روحانی به آن رونق بخشیده است انتقاد وارد کرده و ضمن اینکه استقلال ایران در میادین نفتی مورد قرارداد را با تهدید روبرو می‌بینند می‌گویند با توجه به اینکه قراردادهای IPC میان شرکت خصوصی ایرانی با یک شرکت خارجی است، هدف ورود دانش و تکنولوژی، که از اهداف این قراردادها عنوان شده، سودی عمومی نداشته و شرکت خصوصی از آن بهره‌مند می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر