نووروز یکی از جشن‌های کهنی است که در این سرزمین سترگ همه تبارها با برپایی آیین‌های گوناگون آن را پاس می‌دارند.
اگرچه تبارهای ایرانی بنا به جایی که زندگی می‌کنند آیین‌های گوناگونی را برگزار می‌کنند ولی همگی نوروز را نیک می‌شناسند و برای پایداری آن در درازای چند هزار سال کوشا بوده‌اند به‌گونه‌ای که هر کسی به این فرهنگ یورش آورده، سرانجام سر خم کرده و همراه مردم این دیار کهن به سُرور نوروزی پرداخته است.
نوروز باستانی برخاسته از اندیشه صلح‌خواهی، دوستی، همدلی، کینه‌زدایی و همبستگی ملت ایران است که با طبیعت و جهان هستی به‌گونه شگفت‌انگیزی در پیوند است.
کردستان بخشی از این خاک گرانبار با داشتن آیین‌های گوناگون در دل کوه‌های سربه آسمان کشیده و در خانه‌هایی که از نیاکان برجای مانده، نوروز را جشن گرفته‌اند.
افزون بر آیین‌هایی که بانوان این سرزمین هنگام کارهای روزانه برگزار می‌کنند، آوای «لای لای نه مامی گیانم / من وینه ی باخه وانم» یکی از لالایی‌های سنتی کردستان روزهای نوروزی در خانه کُرد و عمارت خسروآباد خوانده می‌شود.
رامشگری‌ها (:رقص) و بازی‌هایی که در این دیار رایج است به گردشگران شناسانده می‌شود به‌همین انگیزه سفرهای نوروزی بهترین پیش‌آمدی است که گردشگران با جشن‌ها، گویش‌ها و آیین‌های این سرزمین سترگ و سپنتا آشنا شوند.
نوروز باستانی برخاسته از اندیشه صلح‌خواهی، دوستی، همدلی، کینه‌زدایی و همبستگی ملت ایران است که با طبیعت و جهان هستی به‌گونه شگفت‌انگیزی در پیوند است.
کردستان بخشی از این خاک گرانبار با داشتن آیین‌های گوناگون در دل کوه‌های سربه آسمان کشیده و در خانه‌هایی که از نیاکان برجای مانده، نوروز را جشن گرفته‌اند.
افزون بر آیین‌هایی که بانوان این سرزمین هنگام کارهای روزانه برگزار می‌کنند، آوای «لای لای نه مامی گیانم / من وینه ی باخه وانم» یکی از لالایی‌های سنتی کردستان روزهای نوروزی در خانه کُرد و عمارت خسروآباد خوانده می‌شود.
رامشگری‌ها (:رقص) و بازی‌هایی که در این دیار رایج است به گردشگران شناسانده می‌شود به‌همین انگیزه سفرهای نوروزی بهترین پیش‌آمدی است که گردشگران با جشن‌ها، گویش‌ها و آیین‌های این سرزمین سترگ و سپنتا آشنا شوند.
خبرنگار امرداد: مارال آریایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر