لشکرکشی نادر شاه افشار به میانرودان (بین‌النهرین) در سال 2292 شاهنشاهی، (1733 میلادی) یکی از مهم‌ترین عملیات‌های نظامی او بود. در آن زمان، نادر هنوز به فرنام شاهنشاه تاج‌گذاری نکرده بود و به عنوان فرمانده نظامی و نایب‌السلطنه فعالیت می‌کرد. او در سال 2295 شاهنشاهی در دشت مغان تاج‌گذاری کرد و از آن زمان به عنوان شاهنشاه ایران شناخته شد.
پس از شکست شاه تهماسب دوم در برابر عثمانیان، نادرشاه تصمیم گرفت تا کنترل مناطق از دست رفته را بازپس گیرد. او با استفاده از تاکتیک‌های نظامی پیشرفته و نیروهای ورزیده، به سمت میانرودان حرکت کرد. میانرودان یا بین‌النهرین (به انگلیسی: Mesopotamia) نام منطقه‌ای تاریخی است که بین دو رود دجله و فرات جای دارد. این سرزمین بیشتر در کشور عراق امروزی است و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، یکی از مهم‌ترین مناطق تمدنی در تاریخ باستان بوده است.
نادرشاه در آغاز فرمان حمله به کرکوک را داد و دو روز بعد، توپخانه ارتش ایران مواضع نظامیان عثمانی در کرکوک را گلوله‌باران کرد. این عملیات به تصرف کرکوک انجامید و نادرشاه توانست این شهر را از دست عثمانی‌ها آزاد کند.
در مدت این لشکرکشی، نادرشاه موفق به تصرف شهرهای مهمی مانند بغداد و بصره شد. این تصرفات نشان‌دهنده توانایی‌های نظامی و استراتژیک نادرشاه بود و نقش مهمی در تثبیت قدرت او در منطقه داشت.
مردم سلیمانیه، که ترکیبی از کردها و ترکمان‌ها بودند، همچنان به ایران وفادار ماندند. این وفاداری نقش مهمی در موفقیت‌های نادرشاه در این منطقه داشت.
دولت عثمانی به پایتختی استانبول که خود را خلیفه مسلمانان اعلام کرده بود و جانشین خلفای دمشق و بغداد، در پایان فرمانروایی صفويه كه دولت اصفهان بیشتر بر اثر فساد اداری ناشی از افتادن امور دربار شاهان اين دودمان به دست گُرجيان و انتصابات نادرست، رو به ضعف نهاده بود با اخراج حُکام وابسته به ايران در میانرودان، بسياری از مناطق عراق امروز را متصرف شده بود و لشکرکشی نادرشاه به آن منطقه برای پس گرفتن آن اراضی و شهرها بود. پیشتر هم “شاه طهماسب اول” بغداد را به عثمانی واگذار کرده بود که “شاه عباس یکم” آن را پس گرفته بود. درگيری ايرانيان با هر قدرت وقت بر سر میانرودان، از زمان بپاخيزی ايرانيان برای کسب استقلال و حاکميت ملی (دو سده پس از چیرگی تازیان) آغاز شده بود. میانرودان يک ساتراپی (ايالت) ايران بود و پايتخت ايران در آنجا قرار داشت که آثار آن باقی است.
لشکرکشی نادرشاه به میانرودان تاثیرات فرهنگی و سیاسی مهمی داشت. این عملیات نشان‌دهنده قدرت و توانایی نظامی ایران در آن زمان بود و به تثبیت موقعیت نادرشاه به عنوان یکی از بزرگترین فرماندهان نظامی تاریخ ایران کمک کرد.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر