شوشتر پُرآوازه‌تر از آن است که بخواهیم جایگاه جغرافیایی‌اش را یادآور شویم. همه‌ی شهرهای خوزستان چنین هستند و یادآور گستره‌های دیدنی و تاریخی و آثار و سازه‌های یگانه‌اند. شهر شوشتر کمتر از صد کیلومتر از اهواز، مرکز استان، دوری دارد و دسترسی به آن آسان است.
پیشنهاد ما این است که گردش در شهر شوشتر را با خانه‌های تاریخی‌اش آغاز کنید. خانه‌ی مرعشی یکی از سازه‌های دیدنی و بازمانده از دوره‌ی قاجار شهر است و در دروازه‌ی باختری آبشارهای شوشتر جای دارد. این خانه را یکی از نامداران شوشتر ساخت و در مهرازی آن از هیچ کوششی فروگذار نکرد، تا بدان اندازه که اکنون شهر شوشتر به داشتن چنین خانه‌ی زیبا و چشم‌نوازی، می‌بالد؛ این خانه اکنون اداره‌ی پایگاه میراث جهانی سازه‌های شوشتر است. آنچه خانه‌ی مرعشی را چشمگیرتر می‌سازد، بلندای زمینی است که خانه را بر روی آن ساخته‌اند. از آن بلندی، سازه‌های آبی شوشتر که نماد و نمایانگر تاریخ کهن و یکی از شاهکارهای مهندسی ساسانی است، نمایان است.
از خانه‌ی مرعشی می‌توان راهی محله‌ی کندال شد و در کوچه‌ی امین‌زاده خانه‌ای را دید که به همین نام آوازه دارد. بافت کهن محله، گواهی درست بر دیرینگی این خانه است. خانه‌ی امین‌زاده را در سال‌های پایانی پادشاهی قاجار ساختند و آرایه‌هایی بر آن نقش زدند که بسیار دل‌رباست. گچ‌بری‌ها و کنده‌کاری‌های این خانه به‌راستی تماشا دارد. خانه‌ی امین‌زاده جایی برای زندگی یکی از اشراف شوشترِ آن زمان و سازه‌ای دیدنی برای اکنونِ شهر شوشتر است.
… در پیرامون رودخانه‌ی گرگر شوشتر، چهارتاقی‌ای هست که آن را نیز رد و نشانه‌ای از تاریخ این شهر باید دانست. این بنای گنبدی‌شکل بر روی چهار پایه، یا ستون، ساخته شده و پیکره‌ای همانند دیگر چهارتاقی‌های ایران دارد. در دوره‌ی قاجار دست‌کاری‌هایی در این سازه شد و کاربری‌اش را یکسره دگرگون کرد.
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «شوشتر، شهر سازه‌های کهن»، به خامه‌ی بامداد رستگار که در تازه‌ترین شماره امرداد آمده است.
متن کامل این گزارش را در رویه‌ی هشتم (هشتی) شماره‌ی 481 امرداد بخوانید.
خبرنگار امرداد: سپینود جم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر