2185 سال پیش در چنین روزی، چهارم خوردادماه سال 398 شاهنشاهی، مهرداد یکم، پادشاه ایران از دودمان اشکانیان، تیسفون را در کنار‌ی باختری دجله روبه‌روی سلوکیه ساخت. آن را پایتخت ایران کرد که برای 787 سال به جا ماند.
اردشیر ساسانی، در کنار سلوکیه، شهر وه‌اردشیر را ساخت که سپس‌تر با رخداد سیل ویران شد. اردشیر ساسانی برای ساختن این شهر، سلوکیه را ویران نساخت تا از مصالح ساختمانی آن استفاده کند. او گفته بود که ساکنان سلوکیه وقتی که ببینند «وه اردشیر» بهتر است خودشان به آنجا می‌آیند که چنین شد.
بغداد نخست یک روستا بود. 9 سده پس از ساخت تیسفون و 11 دهه پس از فروپاشی ساسانیان، عباسیان با ویرا‌ن‌سازی تیسفون و انتقال مصالح ساختمانی آن، بغداد را گسترش دادند ولی نام بغداد دگرگونی نیافت (بغ داد، هدیه خدا به زبان پارسی میانه).
تیسفون در دوران اشکانی به‌عنوان پایتخت غربی ایران در منطقه‌ی میان‌رودان ساخته شد و در دوران ساسانیان ارزش خود را به‌عنوان مرکز نیروی سیاسی و اقتصادی نگه داشت. پس از یورش تازیان به ایران، شهر تیسفون به تاراج رفت و رفته‌رفته متروکه گشت.
فاصله تیسفون که تاق کسرای آن (تالار دیدار خسروانوشیروان با مردم در کاخ ـ تالار بارگه داد) همچنان باقی است. در جنگ جهانی اول، بزرگان ایرانی از نیروهای انگلیسی و عثمانی خواستند تا موقعیت خود را جابه‌جا کنند تا تاق کسری آسیب نبیند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر