1599 سال پیش در چنین روزی، 26 فروردین سال 981 شاهنشاهی (422 میلادی)، میان ایران و روم، دو ابرقدرت زمان، یک پیمان صلح صد ساله امضاء شد. این پیمان، تنها دو سال و سه ماه پایدار بود.
پیمان در پی یک جنگ دو ساله میان دو کشور به امضاء رسید. این جنگ را ارتش ایران به فرماندهی ژنرال «مهر نرسی» مازندرانی برنده شد و پیشنهاد صلح از سوی رومی‌ها داده شده بود تا پیشروی ژنرال ایرانی را بازدارد.
ایران و روم به عنوان دو فرمانروای قدرتمند زمان، در درازای فرمانروایی خود، به بهانه‌‌های گوناگون به متصرفات یکدیگر تازش میکردند و با امضای قراردادی به این جنگها پایان می‌دادند.
یکی از جنگهای میان دو کشور که در سال 980 شاهنشاهی با یورش روم آغاز شد، به بهانه آزار و اذیت مسیحیان ایران و نیز فرار برخی از آنان به روم رخ داد. در این جنگ، هر دو سو قادر به شکست دادن طرف روبه‌رو نبودند اما سرانجام سردار رومی با آتش زدن ابزار جنگی، به خاک روم پس نشست. سپاه روم درخواست آشتی و سازش کرد و قرارداد صلحی به مدت صد سال میان دو طرف بسته شد.
این پیمان صد ساله تنها دو سال و سه ماه پایدار بود و رومی‌ها در تابستان سال 983 شاهنشاهی که ایران را در مرزهای شمال شرقی (حوالی بدخشان) درگیر طوایف آن سوی کوه‌های پامیر دیدند، بار دیگر در سوریه نیرو پیاده کردند و جنگ از سر گرفته شد.
23 سال پس از پيام يزدگرد یکم به دولت روم درباره آزادی دین و آیین در ایران، پیمان صلح صد ساله میان دو فرمانروایی ساسانیان و رومیان بسته شده بود.
یزدگرد یکم پادشاه ساسانی ایران، پس از آغاز پادشاهی، به مسیحیان قلمرو ایران آزادی آیین داد و با فرستادن پیامی به رُم به دولت و سنای روم یادآور شد که دستور داده است همه تدابیر و کارهای دشمنانه ناهمسو با روم پایان یابد و بازرگانان رومی بتوانند در گستره‌ی ایران آزادانه به دادوستد بپردازند و شهربانان ایران از آنان پشتیبانی می‌کنند.
یزدگرد در پیام خود تاکید کرده بود که چشمداشت کردار دوسویه ازسوی دولت روم دارد، به ویژه در زمینه آیین زرتشت که دولت ایران متعهد به پشتیبانی از پیروان آن در سراسر جهان است. مسیحیان در ایران و زرتشتیان در روم از آزادی برگزاری آیین‌های دینی خود برخوردار شدند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر