خبرنگار امرداد: آریا جوانمردی
خسرو مهرفر کنشگر زرتشتی که در آمریکا زندگی می‌کند نوشتاری را دوشنبه ۱۵ آبانماه ۱۳۹۶ برابر با ششم نوامبر ۲۰۱۷ میلادی در روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز پیرامون خلیج فارس نوشته است که برگردان آن را در ادامه می‌خوانید.
سیاست‌مداران و مسوولان اجرایی می‌آیند و می‌روند اما این تنها تاریخ است که باقی می‌ماند. سیاست‌ها به دست گذر زمان ناپدید خواهند شد مگر این‌که ریشه در اشتراکات ما که همان «انسانیت» است، داشته باشند.
رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی میان قدرت‌ها تاثیری در نشان دادن هویت واقعی شاخاب (:خلیج) پارس نخواهد داشت. شاخاب پارس همیشه شاخاب پارس می‌ماند. (اشاره به بحث منطقه‌ای نام شاخاب پارس که گروهی آن را خلیج عربی می‌نامند.)
تاریخ این منطقه از جهان همان‌گونه که اسناد گوناگون نشان می‌دهد، نمایان‌گر تنها دو واژه است: «شاخاب پارس»
بنابر نوشتاری که در روزنامه‌ی «گاردین» منتشر شده است، «بطلمیوس» و «استرابو» جغرافی‌دانان یونانی در نوشته‌های خود شاخاب پارس را بخشی از پهنه‌ای آبی می‌دانستند. در روزگار جدید از سال ۱۹۱۷ میلادی برابر با ۱۲۹۶ خورشیدی ایالات متحده‌ی آمریکا، سازمان ملل و دیگر سازمان‌های جهانی با اتکا به شواهد تاریخی این پهنه‌ی آبی را به طور رسمی شاخاب پارس نامیده‌اند.
آشکار است که این نام قدیمی پس از گذر سده‌ها همچنان زنده مانده و به بخش مهمی از هویت ملتی با تاریخ و فرهنگ چند هزار ساله تبدیل شده است. ملتی کهن که مهد تولد نخستین اعلامیه‌ی حقوق بشر و آزادی از سوی پسرش «کورش بزرگ» است.
این نوشتار را در روز بزرگ‌داشت کورش بزرگ می‌نویسم، روزی که سازمان ملل آن را به طور رسمی پذیرفته است. این روز به طور غیررسمی از سوی بسیاری از مردم صلح‌طلب در هفتم آبان جشن گرفته می‌شود. در این روز کورش بزرگ یودیان را از اسارت بابل رها کرد و این آزادی را به آن‌ها داد به سرزمین‌های خود بازگردند و معابد خود را از نو بسازند.
این مرد بزرگ پسر ملتی با تاریخ و فرهنگ پرافتخار است به گونه‌ای که هویت دیرین آن‌ها با شاخاب پارس پیوند خورده است. نام امروزی و تاریخی شاخاب پارس آزمونی برای این دوران است. این نام جدا از ملی‌گرایی، جهانی‌شدن و هرگونه مکتب فکری دیگر است.
این نام، مساله‌ی هویت برای گروهی از مردم صلح‌طلب و احترام به تاریخ بشریت تمامی انسا‌ن‌ها است.
این نوشتار به زبان انگلیسی
Commentary
History is on the side of the Persian, rather than Arabian, Gulf
In this Oct. 12, 1971, file photo, honor guards line up during ceremonies to mark the 2,500th anniversary of the founding of the Persian Empire at the Tomb of Cyrus the Great, at Pasargad, Iran. (Associated Press)
By K.E. Mehrfar
Politicians come and go, history remains. Administrations will come and go, history remains. Even their policies will fade away by the powerful hands of time unless deeply rooted in our commonality, which is humanity.
The regional and global rivalries between powers has not and will not affect the true identity of the Persian Gulf. The Persian Gulf will remain the Persian Gulf. [Editor’s note: Iran and the United Nations identify the body of water as the Persian Gulf, but Arab nations recognize it as the Arabian Gulf, making the issue a subject of international debate.]
The history of that area of the world, as written in various documents dating back to ancient Greece, all indicate two words: “Persian Gulf.”
According to an opinion article in the Guardian, Persian Gulf was the name of that body of water as written by Ptolemy and Strabo, the well known ancient Grecian geographers. In modern times, and since 1917, relying on historical evidence, Persian Gulf has been the official name used by United States many times over, as is the case with the United Nations and other international organizations.
It is evident that the ancient name has survived centuries and hence is an integral part of the identity of a proud nation with several thousands years of history and culture. It’s an ancient nation that has given birth to the first declaration of human rights and freedom of choice by one of her sons, Cyrus the Great, the messiah as written in the Old Testament, book of Ezra in the Hebrew Bible.
I am writing this article on Cyrus the Great Day — which the United Nations is considering making official. It is a day that is unofficially celebrated by many peace-loving people of the world on Oct. 29, as estimated to be the day Cyrus the Great freed Jews from Babylon and helped them to go back to the Holy land of Jerusalem and rebuild their temples.
That great man of humanity was the son of a nation with proud ancient history and culture whose very being and long lasting identity is interwoven with the Persian Gulf. The historical and modern name of Persian Gulf has stood the test of time and is beyond any nationalism, globalism or “Xism.”
It is a matter of identity for a group of peace-loving people and respect for human history for all the people.
K.E. MEHRFAR lives in Newport Beach.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر