نسخه «تاراپور» به روزگار خسرو انوشیروان بازمی‌گردد. کار «تاراپور» در پخش این آیین نامه در سال 2490 همزمان به زبان انگلیسی در آفریقای جنوبی، استرالیا، کانادا، ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی پخش و سالیان سال چند بار چاپ شد.
بی‌گمان از بن‌مایه‌ی این کتاب در دانش مدیریت سازمان‌های عمومی در جهان نوین برگرفته شده و الگو شده است. تاریخ‌نگاران کارشناس رویدادهای روزگار باستان، ایران را به داشتن روش پیشرفته و کارآمد برای سازمان‌های عمومی ستوده‌اند.
از نکته‌های درخور این آیین‌نامه که پیشرفته بودن ایران باستان در دانش اداری را بازتاب می‌کند؛ روش دادن نمره منفی به مدیران و کارمندانی است که در انجام وظیفه بی‌بندوباری و کوتاهی کنند که رسیدن نمرات منفی به مرز شناخته شده ای باعث برکناری مدیر و یا کارمند می‌شد.
این آیین نامه به دست پارسیان به هند برده شده بود که «تاراپور» از آن بهره گرفت. پارسیان هند ایرانیانی هستند که روزگاری از راه جزایر قشم و هرمز به هند کوچ کردند و پیشینیان آنان هنوز در آنجا هستند و هند را صنعتی ساخته‌اند. شوند کوچ آنان ناخرسندی از فرمانروایی تازیان بر ایران بود.
در داستان سنگان (سنجان) این کوچ بازگو شده است که تازیان گفته بودند که جنگ با فرمانروایی ایران از میان برداشتن ستم است، نه فرمانروایی. ولی، پس از به دست آوردن شهرها زیر قول خود زده و فرمانروا شدند.
مسلمانان تازی پرست و دروغگو در فاجعه شوم 57 نیز با همین نیرنگ نابخردان را برای نابودی ایران با خود همراه کردند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر