پارسی‌انجمن: زمانِ صفویان روزگارِ نشیبِ اندیشه، فرهنگِ ایرانی و زبانِ پارسی بود و در زمانِ آنان بود که بخشی از ایرانیانِ پارسی‌زبان، مانندِ آذربایجانیان، ترک‌زبان شدند، چه صفویان هم خود ترک‌زبان بودند و هم قزلباشان که پایه‌ی سررشته‌داری‌شان بر آنان استوار بود.
در روزگارِ صفویان به زبانِ ترکی که اینک «ترکی» یا «ترکیِ آذربایجانی» خوانده می‌شود، «ترکی» یا «ترکیِ قرلباشی» می‌گفتند و در دربارِ آنان به جایِ پارسی به ترکی سخن گفته می‌شد. در همین زمان که به زبانِ ملیِ ایرانیان، پارسی، در سرزمینِ خود کم بها داده می‌شد در دربارِ گورکانیانِ مغول‌تبارِ هند پارسی در اوجِ شکوفایی بود تا آن جای که در دربار اکبرشاهِ بزرگ جنبشی به رهبریِ ابوالفضلِ علّامی در زمینه‌ی پاسداری و پالایشِ زبانِ پارسی از واژگانِ بیگانه پی‌ریزی شد.
این فرهنگِ ترکی فارسیِ نصیری از کهن‌ترین فرهنگهای ترکیِ آذربایجانی است که در زمانِ صفویان نوشته شده و نشانگرِ جایگاهِ این زبان است نزدِ سلاطینِ صفوی.
پیشگفتارِ حسنِ جوادی و ویلم فلور بر این فرهنگ دربردارنده‌ی این بخشها است: «مقدمه، شاخه‌های زبانِ ترکی، زبانِ ترکی در روزگارِ صفوی، تاریخچه‌ی فرهنگ‌نویسی، مولفِ کتاب و خاندانِ او، زبانِ ترکی و دارالانشاء، نسخه‌ی فرهنگِ ترکی، منابعِ موردِ استفاده‌ی مولف، نحوه‌ی تنظیمِ فرهنگ و اهمیتِ فرهنگِ ترکی».
فرهنگ نصیری را از «این جای» بارگیرید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر