پارسی‌انجمن: استاد پیر لوکوک (Pierre Lecoq) پژوهشهایی گوناگون و گرانبها درباره‌ی زبان و فرهنگِ ایران به یادگار نهاده است.
گستره‌ی پژوهشهای او از زبانِ پارسه (پارسیِ باستان) و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی، زبانِ اوستایی و نسکهای اوستا، زبانهای پهلوانی/ پارتی و پارسیگ (پهلوی)، تا گویشهای امروزِ پارسی و نیز گردانشِ آهنگینِ شاهنامه به زبانِ فرانسه و جستارهای گوناگون در زمینه‌ی زبان و فرهنگِ ایرانِ باستان را دربرمی‌گیرد.
لوکوک استادانه دو بنِ فرهنگِ ایران -«اوستا» (Les livres de l’Avesta. ۲۰۱۶) و «شاهنامه» (Shâhnâmeh, le livre des rois de Ferdowsi. Traduit du persan en vers libres et rimés,۲۰۱۹)- را به زبانِ فرانسه گزارده است.
جدای از این دو کارِ گرانسنگ، «سنگ‌نبشته‌های هخامنشی» (Les inscriptions de la Perse achéménide. Gallimard, ۱۹۹۷) و بررسیِ هشت گویش در کوهستانِ کرکس و پیرامونِ کویرِ (Recherches sur les dialectes kermaniens, ۲۰۰۰) او نیز کارهایی بی‌مانند در زبان‌پژوهی‌اند.
در گویش‌شناسی، لوکوک در زمینه‌ی نوشتن دستورِ تاریخیِ کردی و جایگاهِ آن در پیوستارِ زبانهای ایرانی تا گویشهای سیوندی، آذری، کاسپی، سمنانی و، همان‌گونه که یاد شد، گویشهای میانِ ایران پژوهشهایی گسترده انجام داده است.
امید که کارهای او از فرانسه به پارسی درآید تا پژوهندگانِ ایرانی با پژوهشهای ژرف او بیشتر آشنا شوند.
شناخت‌نامه‌ی لوکوک را که به فرخندگیِ «بیست‌وهشتمین جایزه‌ی ادبی و تاریخی دکتر محمود افشار» فراهم شده است از «این جای» بارگیرید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر