آتشکده‌ی آتشکوه از یادمان‌های برجای مانده از روزگار ساسانیان است که در نزدیکی شهر نیم‌ور در استان مرکزی جای دارد. بنای چهار طاقی این آتشکده دارای ستون‌های سنگی استوانه‌ای شکل است که بر روی هم استوار شده‌اند. این سازه دارای اتاق‌های سرپوشیده و جایی برای برافروختن آتش بوده است. پیرامون آتشکده را طبیعتی سبز دربرگرفته است.
به گفته ابن فقیه همدانی، این سازه تا سده‌ی چهارم خورشیدی، برپا و سالم بوده است. همچنین او این سازه را هم‌طراز ایوان‌کسری و نیایشگاه آناهیتا در کنگاور دانسته است.
این آتشکده که یکی از دروازه‌های شهر دلیجان بوده است در پنج کیلومتری راه نیم‌ور به دلیجان و 13 کیلومتری محلات جای دارد.
کوه‌ها و معدن‌های سنگی این منطقه از بزرگترین معدن‌های سنگ تراورتن در جهان به‌شمار می‌آید.
آتشکده در دامنه‌ی کوه آتشکوه و در کنار رودخانه‌ای به همین نام در گستره‌ای نزدیک به ۶۰۰ مترمربع ساخته شده است. درازای آن بیش از ۴۰ متر و پهنایش در بخش خاوری (:شرقی) بیش از ۶۰ متر و در بخش باختری (:غربی) ۲۵متر است.
در واپسین بازسازی این سازه استاندادهای مرمتی رعایت نشده است و برخی بر این باورند که مرمتی که 50 سال پیش روی این سازه انجام گرفته اصولی‌تر از مرمت تازه‌ی آن است.
این یادمان باستانی ۲۱ آبان‌ماه ۱۳۱۷ خورشیدی، به شماره‌ی ثبت ۳۱۱ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
پیرامون آتشکده‌ی آتشکوه را طبیعتی سبز دربرگرفته است
آتشکده‌ی آتشکوه دارای ستون‌های سنگی استوانه‌ای شکل است که بر روی هم استوار شده‌اند
آتشکده‌ی آتشکوه از روزگار ساسانیان برجای مانده است
آتشکده‌ی آتشکوه در سال 1317 به شماره‌ی 311 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است
خبرنگار امرداد: سپینود جم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر