2696 سال پیش، در مهرماه سال 116 پیش از آغاز شاهنشاهی ایران (675 پیش از میلاد)، با ورود هخامنش از بزرگان پارس به شهر آنشان، آغازی برای دودمان هخامنشیان، و پایه‌گذاری شهریاری ایران شد.
برپایه‌ی نوشته‌های هرودوت و دیگر تاریخ‌نگاران در زمینه‌ی تاریخ ایران باستان، پژوهش ها، و دریافتی‌های باستانشناسان، هخامنش از بزرگان پارس در نخستین ماه پاییز، شهر «انشان Anshan» در 46 کیلومتری شمال شیراز امروز را تصرف کرد که آغازی بر دودمان هخامنشیان نامیده شده است.
واژه هخامنش، دارنده اندیشه راست را می‌رساند. وی نیای بزرگ هخامنشیان و سرپرست خاندان پاسارگادیان بود.
شهر «انشان» یکی از دو پایتخت عیلام بود. پایتخت دیگر عیلام شهر شوش بود.
با این پیروزی، شهریاری ایران پایه‌گذاری شد که هفت دهه بعد، کوروش بزرگ (کوروش دوم) با تصرف بابل، آن را تکمیل و شهریاری هخامنشیان، فروانروایی بزرگی شد. از این رو کوروش بزرگ از نوادگان (شاه انشان، کوروش یکم، کمبوجیه یکم) را بنیانگذار شهریاری هخامنشی می‌دانند.
کورش بزرگ در 07 آبان سال 20 شاهنشاهی (29 اکتبر سال 539 پیش از میلاد) منشوری را به آگاهی همگان رساند که شرح آن در استوانه کوروش آمده است. این استوانه سفالی که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، از سوی هرمزد رسام در سال 1879 در کاوش باستان‌شناسی بابل به‌دست آمد. همین استوانه نخستین منشور ملل و اعلامیه حقوق بشر شناخته شده که سندی گرانمایه و مایه‌ی سرافرازی است.
هگل فیلسوف بزرگ آلمانی، ایرانیان را نخستین ملت تاریخی و شاهنشاهی ایران را نخستین فرمانروایی تاریخ می‌داند.
پس از هخامنش، به ترتیب تیسپسTeispes، کوروش اول، آریارامنس Ariaramnes و کامبیز اول بر پارس به پایتختی اَنشان فرمانروایی کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر