2419 سال پیش در چنین روزی، 05 آبان 161 شاهنشاهی (398 پیش از میلاد)، دریاسالار نامی آتن با شماری از افسران دریایی آن کشور به استخدام نیروی دریایی ایران درآمدند.
با خواست اردشیر دوم پادشاه هخامنشی، «کونون» دریاسالار آتنی و افسران دریایی همراه او که به ایران پناهنده شده بودند، در اختیار «فرنه باز» سپهبد نامی ایران و فرمانده‌ی نیروهای مستقر در غرب و شمال‌غربی مانند مصر، قبرس، فنیقیه و آناتولی قرار گرفتند و در نوسازی ناوگان ایران در دریای اژه و مدیترانه یاری کردند.
ژنرال «فرنه باز» با این ناوگان نوسازی شده اسپارت را در «سنیدوس» شکست داد و سپس بر چند شهر در منطقه‌ی «لاکونی» در جنوب‌غربی شبه جزیره بالکان (نه چندان دور از شبه جزیره ایتالیا) چیره شد و به تاخت و تاز اسپارت که بر آتن پیروز شده بود در مدیترانه و منطقه اژه پایان داد.
پس از شکست اسپارت از «فرنه باز»، ایران پیروزمندانه پس از نزدیک به یک سده راهبرد نظامی خود در جهان هِلِنیک (یونانی زبان‌ها) را به اجرا در آورد و آن، ایجاد ترازمندی قدرت میان کشور و شهرهای یونانی و جدا نگهداشتن آنها از هم و جلوگیری از شکل‌گیری یک هم‌پیمانی «دِلوس» دیگر و نیز از میان برداشتن دسیسه و شورش ضد ایرانی یونانیان در مصر و قبرس بود.
در اجرای این سیاست، دولت وقت ایران کمک مالی در اختیار پاره‌ای از آن شهرها و کشورها و آتن گذاشته شد تا خرابی‌های ناشی از جنگ دیرپا «پلوپونِز» را بازسازی کنند و به اقتصاد خود سروسامان دهند.
داریوش بزرگ هخامنشی آب را شگردی برای رخنه به دشمنان خود می‌دانست. از این رو، نخستین نیروی دریاییِ ثابت – که در ایام صلح هم آماده‌باش بود – را راه‌اندازی کرد. او آموختن شنا را در کنار سوارکاری، تیراندازی و راستگویی، یکی از بن‌پایه‌های بایسته برای تدریس در مدارس قرار داد.
داریوش بزرگ بود که نخستین‌بار کشتی‌های سه‌طبقه را وارد دریانوردی کرد که «تری رِم» نام دارد و پاروزن‌های آن به سه صف در سه طبقه جا می‌گرفتند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر