کار گردآوری کارهای روزمره اردشیر پاپکان، بنیادگذار دودمان ساسانیان، در یک کتاب با نام «کارنامک اردشیر پاپکان» در اسپند سال 858 شاهنشاهی (مارس سال 300 میلادی) پایان یافت. پس از چند روز، نسخه‌ی اصلی آن به مناسبت نوروز در تالار پذیرایی کاخ پادشاهی در تیسفون (جنوب بغداد) قرار گرفت.
به نوشته‌ی تاریخ‌نگارن رومی، «نرسی» شاه وقت پس از خواندن کارنامه‌ی اردشیر، از این که نتوانسته بود به‌مانند او رومیان را از نزدیک شدن به قلمرو ایران بازدارد از فرط اندوه بیمار شد و به نفع پسرش «هرمز» کناره‌گیری کرد.
کارنامه اردشیر قرن‌ها نصب‌العین سران ایران بود. به گفته ویل دورانت، این کارنامه درعین حال پیشرفته بودن تمدن ایرانیان را بازتاب می کند که دفتر رییس کشور، دفتر دیپتر اردشیر پاپکان، کارهای روزانه‌ی دولت را یادداشت و به کوشش چند ویراستار تکثیر می‌کرد و همانند یک «روزنامه محدود» برای دولتمردان و بزرگان ارسال می‌شد تا درجریان کارها و برنامه‌ها قرارداشته باشند و اندرزها را بکار بندند. برپایه‌ی همین روش از 1995 میلادی سران همه کشورها، پارلمان‌ها و دستگاه‌های دولتی برای خود تارنمای رسمی ساخته و برای دید همگان و به‌ویژه دولت‌های دیگر و رسانه‌ها در اینترنت قرارداده‌اند و مطالب این تارنماها «سند» است. استناد تاریخ‌دانان که قبلا بریده روزنامه هارا برای استفاده بعدی و اظهار نظر آرشیو می کردند اینک متون همین تارنماها هستند که رسمیّت دارند ـ گرچه مطالب آنها یکطرفه است و پژوهشگر باید برود و اظهارنظرهای دیگران را در آن زمینه‌ها به دست آورد تا بشود قضاوت درست کرد
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر