استان لرستان را «پایتخت آبشارهای ایران» نامیده‌اند. شمار چشمگیر آبشارهای این استان چنان است که رنگ‌و‌رویی دیگرسان به زیست‌بوم زیبای آن بخشیده است. در این میان، آبشار بیشه در دلربایی خیره‌کننده است و چشم‌نواز.
آبشار بیشه (بیشه پوران) در گستره‌ای کوهستانی در میان رشته کوه‌های بلند زاگرس جای گرفته است. این آبشار زیبا با شهر خرم‌آباد، مرکز استان، 60 کیلومتر و از شهر دورود 30 کیلومتر فاصله دارد. آبشار بیشه در بخش پاپیِ دهستان سپید‌دشت و در کنار روستای بیشه، جاری است.
بلندای این آبشار دیدنی به 48 متر می‌رسد و پهنای تاجِ آن به 20 متر سر می‌زند. از این‌رو، هنگامی که خروشان و دمان سرازیر می‌شود، صدای پُرطنین آن با طبیعت دل‌انگیز پیرامونش دست به دست هم می‌دهند و از آن زیست‌بوم، گستره‌ای کم‌مانند می‌سازند.
در چشم‌انداز آبشار بیشه از یک سو تپه‌های کلاه‌کوه دیده می‌شود و از سوی دیگر کوه ازگن. جنگل‌های بلوط به این گستره شکوهی دیگر بخشیده است. افزون بر اینکه نزدیکی آن به روستای بیشه که مردمانی از ایل‌های گراوند و سالاروند در آن زندگی می‌کنند، گستره‌ای دلخواه برای گردشگری پدید آورده است و گوشه‌ای از زیست بوم سراسر شگفت سرزمین‌مان را نمایان می‌کند. در مسیر میان شهرستان دورود تا آبشار بیشه جاهای دیدنی فراوانی به چشم می‌خورد. هوای خنک، بر شادابی آن پهنه در فصل بهار و تابستان می‌افزاید و نویدبخش گردشی شادی‌بخش می‌شود، اما زمستان‌های این گستره‌ی کوهستانی سرد و پُربارش است.
بلندای این آبشار دیدنی به 48 متر می‌رسد و پهنای تاجِ آن به 20 متر سر می‌زند. از این‌رو، هنگامی که خروشان و دمان سرازیر می‌شود، صدای پُرطنین آن با طبیعت دل‌انگیز پیرامونش دست به دست هم می‌دهند و از آن زیست‌بوم، گستره‌ای کم‌مانند می‌سازند.
در چشم‌انداز آبشار بیشه از یک سو تپه‌های کلاه‌کوه دیده می‌شود و از سوی دیگر کوه ازگن. جنگل‌های بلوط به این گستره شکوهی دیگر بخشیده است. افزون بر اینکه نزدیکی آن به روستای بیشه که مردمانی از ایل‌های گراوند و سالاروند در آن زندگی می‌کنند، گستره‌ای دلخواه برای گردشگری پدید آورده است و گوشه‌ای از زیست بوم سراسر شگفت سرزمین‌مان را نمایان می‌کند. در مسیر میان شهرستان دورود تا آبشار بیشه جاهای دیدنی فراوانی به چشم می‌خورد. هوای خنک، بر شادابی آن پهنه در فصل بهار و تابستان می‌افزاید و نویدبخش گردشی شادی‌بخش می‌شود، اما زمستان‌های این گستره‌ی کوهستانی سرد و پُربارش است.
آبشار بیشه از اشترانکوه سرچشمه می‌گیرد و هنگام جاری شدن به رودخانه‌ی سزار می‌ریزد. سزار یکی از صدها ریزآبه‌ی رود دز است. ژرفای رودخانه‌ی سزار گاه به بیش از 10 متر می‌رسد. همه‌ی این‌ها، از آبشار بیشه گستره‌ای برای گردشگری می‌سازد. گویی طبیعت رمزورازی در آن جا نهفته دارد؛ رمز و رازی سرشار از زیبایی!
بیشه در فصل رویش بهار و گرمای تابستان، برای مردم لرستان و خوزستان گردشگاهی همیشگی است. چند سال پیش، شمار گردشگرانِ سالانه‌ی آبشار بیشه را 500 هزار تَن برآورد کرده بودند. اگرچه گویا هنوز زیرساخت‌های گردشگریِ درخوری برای این بخش از زیست‌بوم ما پدید نیامده است تا پذیرای آن همه گردشگر باشد و در آنجا کانونی برای گردشگری طبیعی ایران شکل بگیرد.
راه دسترسی به آبشار هنوز نیمه کاره است و برای گردآوری زباله‌های پیرامون آبشار چاره‌ی درستی اندیشیده نشده است. پیداست برای توسعه‌ی گردشگری این بخش، یکی از راه‌ها ساخت اقامتگاه‌های بوم‌گردی است.
شوربختانه در امردادماه 1397 خورشیدی بر اثر گذشت زمان و فرسایش خاک بخشی از تاج آبشار بیشه فروریخت و دگرگونی‌ای در چشم‌انداز طبیعی آن پدید آمد. این را نیز ناگفته نگذاریم که راه آهن سراسری ایران از کنار آبشار بیشه می‌گذرد. گذر راه آهن سراسری از مسیر چشم‌انداز آبشار بیشه و دیگر جاذبه‌های گردشگری طبیعی سفری خوشایند در این مسیر را رقم می‌زند.
این آبشار خیره‌کننده در 27 اسفندماه 1387 خورشیدی، درشمار میراث طبیعی ایران، ثبت شده است.
این آبشار خیره‌کننده در 27 اسفندماه 1387 خورشیدی، درشمار میراث طبیعی ایران، ثبت شده است.
خبرنگار امرداد: سپینود جم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر