1797 سال پیش، در دی ماه سال 782 شاهنشاهی (224 میلادی)، دودمان پادشاهی اشکانیان پس از نزدیک به پنج سده فرمانروایی، در زمان اردوان پنجم، در برابر اردشیر بابکان تاب ایستادگی نیاورد و فروپاشید.
این راستینگی (:واقعیت) را نمی‌توان نادیده انگاشت که در درازنای روزگار فرمانروایی اشکانی که از 311 شاهنشاهی (سال بنیان دولت پارتیان در شمال خاوری ایران) تا سال 782 شاهنشاهی (سال پایه‌گذاری دولت ساسانی از سوی اردشیر بابکان در مرکز و جنوب‌غرب ایران)، یعنی 471 سال، اشکانیان با توان و سیاست، بینش و آگاهی، استواری ایران‌زمین سترگ را با گستره‌ی کم‌مانندش پاس داشته و بر آن فرمانروایی کردند.
دودمان اشکانیان از سوی اَرَشک یکی از بزرگان بلندپایه‌‌ی دودمان پارت در نزدیکی خراسان و گرگان پایه‌گذاری شد و 29 پادشاهِ این دودمان، به درازای 471 سال بر ایران فرمانروایی کردند.
به دنبال گسترش گستره‌ی اشکانیان و همسایگی با روم، فرمانروایی اشکانیان از یک حکومت محلی در سرزمین‌های شرقی فلات ایران به یک فرمانروایی بزرگ جهانی دگرگون شد و از این پس با امپراتوری روم درگیری پیدا کرد.
اشکانیان و رومیان بارها بر سر تصرف سرزمین‌های بیشتر با یکدیگر جنگیدند اما رومیان یورشگر هرگز به پیروزی و پیشرفت دست نیافتند.
واپسین پادشاه اشکانی به نام اردوان پنجم با اینکه نیروهای روم را درهم شکست و حتا آنها را وادار به پرداخت تاوان کرد، ولی با شورشی که در پارس انجام گرفت، سرانجام به شاهنشاهی اشکانی پایان داد.
این شورش به دست اردشیر بابکان آغاز شد. نبرد اردشیر و یارانش با اردوان پنجم و فرمانروایان ایالت‌ها چندین سال به درازا کشید. اردوان پنجم در برابر همرزم داخلی خود، اردشیر بابکان تاب ایستادگی نیاورد و در جنگی که میان این دو رخ داد، کشته شد و بدین سان دودمان شاهنشاهی اشکانی نیز فروپاشید.
گستره‌ی فرمانروایی اشکانیان در دوره‌ی شکوه آن از مشرق تا هندوکش و نزدیکی پنجاب، از شمال تا رود جیحون و دریای خزر، از جنوب تا دریای عمان و از غرب تا رود فرات بود. پس از فروپاشی اشکانیان، دودمان پادشاهی ساسانیان بر سر کار آمد.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر