2544 سال پیش، در بهمن سال 35 شاهنشاهی (523 پیش از میلاد)، یک و یا دو روز پس از جشن سده، مصر به عنوان ساتراپی (:استان)، به گستره‌ی ایران بزرگ پیوست.
بزرگان مصر کشوری که صدها سال استقلال کامل داشت، پذیرفتند که از آن پس، مصریان، شهروندان و سرزمین‌شان یک ساتراپی (استان) ایران باشد. در دوران فرمانروایی هخامنشیان، ایران تنها اَبَرقدرت جهان بود و بر سرزمینی از لیبی تا هندوستان و سیردریا، رود سیحون ـ مرز شمالی تاجیکستان امروز تا منطقه دریای سیاه و دریای اژه (واقع در سه قاره جهان) فرمانروایی می‌کرد.
دور نخست فرمانروایی ایران بر مصر (زمان هخامنشیان) 121 سال به درازا کشید. پس از این مدت هم تا سالیان دراز، یهودیان مصری خودرا از شهروندان ایران معرفی می‌کردند.
ارتش ایران در سال 1176 شاهنشاهی (در زمان پادشاهی خسروپرویز) نیز شمال مصر را فتح کرد و در اسکندریه مستقر شد. خسروپرویز 37 سال بر ایران پادشاهی کرد.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر