زبانِ زازا یکی از زبانهای ایرانی کناره‌ی دریای کاسپین است که در آناتولیِ امروز گویشورانی نزدیک به هشت میلیون تن دارد. این زبان را گروهی در شمارِ زبانهای کردی به شمار می‌آورند، هم‌بدانگه که ویژگیهای زبان‌شناختیِ یکسره دگرسانی با زبانهای کردی دارد و بیشتر به زبانهای گیلکی، مازندرانی و تالشی نزدیک است، چه گویا خاستگاهِ نخستین این مردمان دیلمان، در کناره‌های دریای کاسپین، بوده است.
پارسی‌انجمن: «یادداشتهای زبانِ زازا/ دِملی»، پس از «خودآموزِ کردیِ سورانی» و «خودآموزِ کردی کرمانجی»، سومین دفتر از نوشته‌های دکتر چنگیز پهلوان، پژوهشگرِ نام‌آشنا، در راستای شناساندنِ زبانهای ایرانیِ گستره‌ی شهرآیینیِ ایرانشهری است.
«یادداشتهای زبانِ زازا/ دِملی» نوشته‌ی دکتر چنگیز پهلوان را از «اینجا» بارگیرید.
پهلوان، چنگیز (۱۳۹۵)؛ یادداشتهای زبانِ زازا/ دِملی؛ دفترِ نخست؛ مجموعه‌ی زبانهای حوزه‌ی تمدنِ ایرانی ۳.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر