سنگ نبشته‌های به دست آمده در درازای این آبراه نشان می‌دهد که پس از پایان کار هر بخش از این آبراه، ریزگان (:جزئیات) کار بر سنگ نوشته (:حک) و در محل نصب می‌شد که گزارش آن درکتاب «تاریک و روشن‌های مصر باستان» به نوشته‌ی مصرشناس آلمانی کارول میسلیویک آمده است. به نوشته دیودوروس سیکولوس، این آبراه به تصمیم داریوش و با هدف نظامی ساخته شد.
داریوش پس از به پایان رساندن آبراه خودش از آن بازدید کرد و همراه با دیدار از گور پادشاهان مصر و نوشته‌ها و بناهای آنان دستور به گردآوری تاریخ مصر را در یک مجموعه داد که باقی مانده است.
داریوش شاه گوید: من پارسی هستم، به همراهی پارسیان مصر را گشودم، امر کردم این کانال را حفر کنند. از رودی که در مصر جاریست آن را نیل می‌نامند تا دریایی که از پارس می‌آید (خلیج پارس) این کانال حفر شد چنان که فرمان داده بودم و کشتی‌ها بوسیله این راه آبی از مصر به سوی سرزمین پارس روان شدند، چنانکه اراده من بود».
خشایارشا نیز چنین آبراهی را در یونان ساخت که با کندوکاوهای دهه‌ی گذشته به دست آمده است. مصر در سال 34 شاهنشاهی (525 پیش از میلاد) به دست کمبوجیه پسر و جانشین کوروش بزرگ تصرف شد و تا سال 155 شاهنشاهی (به درازنای 121 سال) یک ساتراپی (ایالت) ایران بود.
خشایارشا فرزند داریوش هخامنشی و چهارمین پادشاه دودمان هخامنشیان در هنگام یورش به یونان دستور داد که آبراهه‌ای برای گذر کشتی‌های ناوگان ایران حفر شود. این آبراهه که به کوشش دو دانشمند ایرانی به نام‌های آرتاخه و بوبراندا ساخته شده است، در نزدیکی کوه آتوس که یکی از مقدس ترین اماکن مسیحیت در کلیسای ارتدکس شرقی به حساب می‌آید، قرار گرفته است. کوه آتوس در جزیره ای در شمال یونان واقع شده است. این کوه در سال ۱۹۸۸ به فهرست جهانی یونسکو افزوده شد.
خشایارشا در جریان لشکرکشی خود به اروپا، برای تسهیل عبور کشتی‌های نظامی ایران از یک سوی شبه جزیره به سوی دیگر آن، آن آبراه را ساخته بود که به مروز زمان در زیر خاک پنهان شده بود. باستان‌شناسانی که این آبراه را کشف کرده‌اند، گفته‌اند که زبردستی و کاردانی مهندسان آن زمان در ساختن این آبراه دست کمی از امروز نداشته است.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر