این اعلان جنگ پس از سه گوشزد پی‌درپی به دولت روم که این دولت در پایبندی به پیمان صلح سال 1001 شاهنشاهی میان یزدگرد دوم و تئودور کوتاهی کرده است، داده شده بود. در اخطاریه‌های کتبی سه‌گانه، دولت روم متهم شده بود که از روی آگاهی و به عمد از اجرای چند بند از پیمان سازش سال 1001 شاهنشاهی بر نیامده و تاکید شده بود که ادامه‌ی کوتاهی رومی‌ها، بیش از آن شکیبایی نمی‌پذیرد.
در پی فرستادن این اعلان جنگ، یکان‌های ارتش ایران چند منطقه از قلمرو رومیان ازجمله شهر تئودوراپولیس را به‌دست آورد که آناستازیوس امپراتور تازه‌ی روم درخواست ترک دشمنی کرد.
پیمان صلح سال 1001 شاهنشاهی در پی تجاوز رومیان به گستره‌ی ایران در قفقاز و شکست آنان در سرزمین «دربند» از ارتش ایران امضاء شده بود. تئودور امپراتور وقت، نامدار به تئودور بزرگ بهانه آورده بود که هدف نیروهای رومی جلوگیری از ورود اقوام یورش‌گر از آسیای مرکزی بود، نه به چنگ آوردن «دربند» قفقاز وابسته به ایران.
برپایه‌ی قرارداد سال 1001 شاهنشاهی، دولت ایران پذیرفته بود که در ازای دریافت پول (طلا) از دولت قسطنطنیه، بازدارنده‌ی تعرّض مهاجران آسیای مرکزی به قلمرو رومیان شود.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر