پارسیانجمن: پارسی، با پیشینهی ۲۶۰۰ سال نویسایی، نه تنها از کهنترین زبانهای زندهی جهان است و گنجینهای شگفت از فرهنگ و دانش جهانیان بدان آفریده شده که تواناییِ شگرفی هم در واژهسازی دارد – تا آن جای که بر پایهی شمارشِ استاد محمودِ حسابی، در پارسی تنها با بهره از وندها میتوان بیش از ۲۲۶ هزارهزار(میلیون) واژه ساخت.
نبیگِ(کتابِ) هشت پوشینهای(جلدی) «فرهنگِ واژهسازی در زبانِ فارسی» نوشته و گردآوریِ دستور(دکتر) کامیابِ خلیلی است. او خود دربارهی این فرهنگِ ارجمند چنین نوشته است:
«زبانِ شیرین و پرتوانِ فارسی، زبانی ترکیبی – اشتقاقی است. با این مفهوم که از الفاظِ موجود در فارسی بر پایهی نیاز و در راستای گسترشِ زبان با دو شیوه واژههای تازه با معانی نو ساخته میشود:
شیوهی نخست (ترکیب) به هم پیوستنِ واژهها بر پایهی دستورهای معمول در زبانِ فارسی است و دستاوردِ آن واژههای مرکب است با مفهومهای تازه.
شیوهی دوم (اشتقاق) پیوندِ وندها با واژهها است بر پایهی دستورهای مرسوم در زبانِ فارسی و دستاوردِ آن واژههای مشتق است با معنیهای نو.
پس، برایِ ساختِ واژههای تازه به شیوههای یادشده به شناختنِ بخشهای آن و دانستنِ دستورهای ساختِ آن نیاز است.
در «فرهنگِ واژهسازی در زبانِ فارسی» به شناساندن چنین بخشها و دستورهای بایسته میپردازیم و نمونههایی از ساختهها را به دست میدهیم تا بنیادِ تازهساختهها بر پایهای درست استوار گردد.»
«فرهنگِ واژهسازی در زبانِ فارسیِ» دستور کامیابِ خلیلی را در زیر بارگیرید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر