2509 سال پیش در چنین روزی، 23 شهریور سال 71 شاهنشاهی، داریوش بزرگ (Darius the Great) پادشاه هخامنشی ایران دستور ضرب سکه‌ای را داد به نام دَریک (داریک) با وزن و شکل و عیار مشخّص و یکنواخت، تا واحد پول ایران شود.
روی سکه پادشاه یا کماندار پارسی نشسته بر زانوی راست و نیزه و کمانی را در دستانش گرفته‌است. تا زمان رواج داریک، دادوستد بازرگانی به شیوه‌ی مبادله‌ی کالا انجام می‌شد که کاری پیچیده بود و بازار همیشه نوسان داشت.
دیگر مردمان هم از طلا برای مبادله کالا و خدمات بهره می‌گرفتند ولی نه به‌گونه‌ی سکه یکنواخت با عیار و وزن و شکل یکسان. می‌توان گفت تا شهریور سال 71 شاهنشاهی، بازرگانان و افراد شکل و عیار طلایِ «ابزار دادوستد» را تعیین می کردند نه دولت‌ها.
داریوش بزرگ همزمان دستور ایجاد پست‌خانه را در ایران صادر کرد که تاریخ‌نگاران وی را نوآور «پُست» و ارتباط پستی در تاریخ جهان شناساندند.
داریوش بزرگ همچنین در شهریور سال 71 شاهنشاهی دستور ایجاد یک ارتش همیشگی را برای ایران فرمان داده بود که تاریخ‌نگاران همروزگار (:معاصر) از آن به نام «سپاه جاویدان» نام برده‌اند. به این ترتیب، ایرانیان نخستین ملت جهان بودند که به اهمیت وجود یک ارتش دائمی پی برده و آن را به وجود آورده بودند. پیش از آن، هنگام جنگ دست به گردآوری نیرو زده می‌شد و یک ارتش دائمی به مفهوم واقعی وجود نداشت. بعدا اسکندر و سپس رومیان این نوآوری داریوش را اقتباس کردند.
داریوش‌شاه در همین سال دستور ساختن تالار صد ستون را در تخت‌جمشید داده بود که محل همایش و دید و بازدیدهای همگانی باشد و نیز ساختن راه طولانی شوش به سارد (ساحل مدیترانه) را داد.
وی که سال پیش از آن دستور تقسیم اداری ایران به اُستان‌های گوناگون (ساتراپی) را داده بود دو سال پس از ضرب سکه داریک و قراردادن آن به عنوان ابزار دادوستد درگذشت.
داریوش واژه ساتراپ را از آن جهت انتخاب کرد که «اُستاندار» بداند نگهبان ایالت خود است نه سرور مردم.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر