خبرنگار امرداد: فرزانه خسروی
نقاشی دیواری به عنوان یکی از گونه‌های هنری انسان در درازنای تاریخ همواره از جاییگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و نقش آن برزندگی انسان از دیرباز تا کنون آنچنان پایدار و ماندنی است که می‌توان گفت کمتر رشته‌ی هنری چنین تآثیری را داشته است.
نقاشی دیواری را می‌توان نخستین زایش راستین هنری انسان در سپیده دم تاریخ هنر دانست که نقش آن در زندگی انسان‌ها، تا کنون نیز دنباله داشته است. از کارهای زیبای شهرداری همین دیوارنگاری‌هاست که چندی است در گوشه و کنار شهر می‌بنیم. یکی از آن‌ها دیوار نبش خیابان استاد نجات‌الهی است که تابلوی نگاره‌های استاد نقاشی است که شاهنامه را بر آن به تصویر کشیده است.
استاد محمدرضا پورفرزانه، زاده‌ی 1339 در مشکین‌شهر است. او دانش‌آموخته‌ی نقاشی از دانشگاه هنر اصفهان و درجه هنری یک است که اکنون بر روی برخی از دیوارهای شهر نقاشی‌های زیبایی با الهام از داستان‌های «شاهنامه» فردوسی یا داستان‌های «خمسه» نظامی گنجوی می‌آفریند.
استاد پورفرزانه در مورد این شیوه از نقاشی و واپسین نقاشی دیواری خود در شهر تهران گفت: «این پروژه چهارمین کار نقاشی خیال‌نگاری من در شهر تهران است که با همکاری سازمان زیباسازی شهر تهران انجام داده‌ام. این کار به‌صورت تک‌رنگ طراحی و اجرا شده و بر روی دیوار ضلع غربی سازمان سنجش، نبش خیابان نجات‌اللهی، کار شده است که تقریباً از آغاز اسفندماه 95 به آن مشغول بودم و از میان 20 اتود اولیه 5 طرح نهایی انتخاب شد.» او به تنهایی کار می‌کند. رنگ بدنه‌ی اصلی این دیوار را رنگ کرم متمایل به سبز انتخاب کرده تا با بدنه‌ی سنگی کلیسا هم همخوانی داشته باشد.
بر این دیوار که به درازی 37 تا 38 متر است، چهار داستان از شاهنامه‌ی فردوسی مانند «رستم در نخجیرگاه»، «نخستین جنگ رستم با افراسیاب» و «لشکر انگیختن کیخسرو به جنگ افراسیاب» و «شعرخوانی فردوسی» و سرانجام «مجلس پنجم» و نیز بر دیوار کلیسا «داستان شیرین و فرهاد» از داستان‌های نظامی گنجوی تصویر شده است. در صحنه‌ی شعرخوانی فردوسی یک نوآوری وجود دارد و آن بودن رستم بر روی اسبش است که از سمت چپ وارد کادر شده و حضور یک شخصیت تخیلی در یک صحنه واقعی (تخیل‌درواقعیت) است.
شهرداری منطقه‌ی شش طرح زیباسازی این بخش را بردوش دارد.
فرتورها از زریر نجمی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر