«روزگار ما بیش از هر هنگامی نیازمند آگاهی و آموزش از فرآیندهای گران‌سنگ جشن مهرگان است. بررسی جشن‌های ایران‌زمین آموزشگر آن است که هر جشن و بزمی یک ارزش انسانی را پی ریخته و آن را بنیاد گذاشته است.
برگزاری سالانه‌ی جشن‌های کهن سرزمین‌مان پیوندی همگانی به این باور و سامان را بالنده می‌سازد؛ زیرا پرداختن مردم به جشن و دل سپردن به پیام‌های رازآمیز و رمزگونه‌ی آن ارزش‌هایی را برومند می‌سازد که هر انسان و سرزمینی به آن نیازمند است. در پرتو این فرآیند کنش و رفتار ما سرشار از نیکی، شادی و دادگری می‌شود؛ از این رو باید برای پایداری این جشن‌ها که چهارچوب آمدوشد و زیستن درست ما را فرمان می‌دهد، بکوشیم. نوروز و مهرگان دو جشن بزرگ ایرانیان است.
نخست: جشن نوروز آغاز تابستان (گرمی)، دودیگر: جشن مهرگان، آغاز زمستان (سردی)، که هر دو ریشه در جنبش‌های هازمانی (:اجتماعی) و خیزش مردمی دارد. دستاورد آن نیز همکاری و همدلی مردم در پی ستیزی پیوسته با پلیدی، پلشتی و ستم بوده است که پس از کامیابی و پیروزی به جشن نشسته‌اند. مردم پیروزی نخستین را به یکدیگر شادباش گفته‌اند و در گزارش‌های زندگی خود آن را ماندگار کرده‌اند.»
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار «مهرگان جشن دادگری» است به قلم دکتر محمدعلی دادخواه که به فرخندگی دهم مهر جشن مهرگان در رویه‌ی اندیشه امرداد شماره 396 چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
خبرنگار امرداد: فرزانه خسروی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر