گذری در تاریخ - ادامه جنایات اسلام و تازیان در هنگام تاختن به ایران – خسرو فروهر

هشدار شاهزاده رضا پهلوی: جان و سلامت یک ملت در خطر است!

چالش امروز سیاسی نیست؛ بهداشتی است. جان خردسالان، سالمندان، پدران و مادران و فرزندانِ ماست که در خطر است. این بحران، از جنس بحرانی است که در جنگ با آن روبرو بودیم و فراتر از سلایق و درگیری‌ها و دشمنی‌های سیاسی است. مسائل سیاسی را که بی‌شمار و به اندازه‌ی کافی خردکننده هم هستند، باید برای رفع و دفع هر چه سریع‌تر این بحران کنار گذاشت.

روزی که شهر باستانی مرو از مام میهن جدا شد

139 سال پیش در چنین روزی، نهم اسپند 2439 شاهنشاهی برابر با 28 فوریه 1881 میلادی، نیروهای متجاوز روسیه شهر تاریخی مرو را تصرف، و با بهره برداری از ناشایستگی و وطن فروشی حاکمان قاجار، شهر باستانی مرو را از ایران جدا و ضمیمه قلمرو روسیه کردند.

نیم نگاهی به شاهِ دکتر عبّاس میلانی (بخشِ پایانی) - دکتر علی میرفطروس

* دلاوری و دلبستگی شاه به منافع ملّی، باعثِ خشمِ «خدایانِ نفتی» و عامل عُقوبت ها وُ عذاب های آینده بود.

* به قول مهندس عزت ‌الله سحابی: برنامه‌های شاه به نفع ایران بود و ما متوجه نمی ‌شدیم.

* رویدادهای مهندسی شده ای مانند آتش زدنِ سینما رکس آبادان و کُشتارِ میدان ژاله  به شاه  نشان داد که دشمنانش برای رسیدن به اهداف خود تا چه حد می توانند دست به جنون وُ جنایت بزنند!

* شاهِ « مُرغدِل »؟ یا « پرومته در زنجیر»؟

***

فیلمی از عربده کشی های فرخ نگهدار، یادی از دلقک بازی های حسینی، خاطراتی از سلطان تریاک، و شکار ناصرالدین قاجار – خسرو فروهر

اسنادی از همکاری بازرگان و ملی مذهبی ها، و بنی صدر و یارانش، در حمله به زنان و همراهی با آخوندها – خسرو فروهر

سونامی کرونا و خاطرات اعتماد السلطنه، از ببری خان تا حاجی زاده – خسرو فروهر

بارگیریِ «واژه‌نامه‌ی طبریِ» صادق کیا

پارسی‌انجمن: «واژه‌نامه‌ی طبری» دربردارنده‌ی «نصابِ طبری» (به یادگارمانده از زمانِ محمدشاه قاجار)، واژه‌نامه‌ی طبریِ نصاب، گزارشِ واژه‌هایی که در نصاب آمده، بررسی در ریشه‌ی آنها با دیباچه‌ای درباره‌ی بازمانده‌های گویشِ طبری و سه پیوست است.

واژه‌نامه‌ی تبری نوشته‌ی استادِ زنده‌یاد صادق کیا، استادِ پیشینِ دانشگاهِ تهران و فرنشینِ فرهنگستانِ زبانِ ایران در زمانِ محمدرضاشاه پهلوی، است.

گذری در تاریخ – دزدی و غارت های پس از قادسیه

روزی که پیمان نامه ننگین ترکمنچای دستینه (امضا) شد

192 سال پیش در چنین روزی، سوم اسپند سال 2386 شاهنشاهی برابر با 22 فوریه 1828 ترسایی، پیمان نامه ننگین ترکمنچای که از پشتیبانی دولت انگلستان برخوردار بود، در روستای ترکمنچای به امضای عباس میرزا، ولیعهد فتحعلی شاه قاجار، رسید و بخش بزرگی از سرزمین ایران از مام میهن جدا شد.

گزارشی گمان شکن - خسرو فروهر

نیم نگاهی به شاهِ دکتر عبّاس میلانی (بخش 4) - دکتر علی میرفطروس

* انقلاب اسلامی، انقلابی نامتعارف، ناهمزمان و معمّا گونه بود و با ساختارِ اساساً سکولارِ جامعۀ ایران تناسبی نداشت.

*طرح سرنگونی شاه، 4 سال پیش از وقایع 1357 کلید خورده بود!

*شاه: «بین قدرت های امپریالیستی و ما  برخوردی روی میدهد».

***

خمینی خواستار بازگشت به ایران!

شـورش 15 خرداد 42 آیت الله خمینی برای عموم مردم ایران جاذبه ای نداشت و به همین جهت، این شـورش مذهبی در چند روز اوّل، در قم و تهران و مشهد خاموش و فراموش شـد. موقعیّت  وُ مقام آیت الله خمینی -حتّی درنجف- چنان ضعیف بودکه بقول دکترابراهیم یزدی:

آیین‌نامه مدیریت دولتی پیشرفته در ایران باستان

88 سال پیش در چنین روزی، یکم اسپندماه سال 2490 شاهنشاهی برابر با بیستم فوریه 1932، «تاراپور J. Tarapore» در شهر بمبئی هند «آیین مدیریت و نامه‌نگاری دولتی ایران» در دوران ساسانیان را از روی یک نسخه اصل دوباره‌نویسی  و  پخش کرد.

روستای کندلوس؛ روستایی شانه‌ به ‌شانه‌ی تاریخ

از یک روستا چه می‌خواهیم؟ زیبایی؟ تاریخ؟ آب و هوایی پاکیزه؟ همه‌ی این‌ها و افزون‌تر از این‌ها را در روستای کندلوس می‌توان دید. کندلوس در چشم‌نوازی طبیعت‌اش آوازه‌ی بسیار دارد؛ تکیه به تاریخ داده است و مردمانش در آداب‌دانی و فرهنگ‌خواهی سرآمدند.

اسپندگان؛ جشن پاسداشت زن، زمین، زایش و زندگی

او کدبانوست، چراغ خانه است، نور کاشانه است، آرام جان است و مهر زندگی. در نبودش خانه بی‌نور است و جان ناآرام. در نبودش، تاریکی چیره می‌شود و سرما، مستولی. سرما و تاریکی همان دو گزینه‌ای که انسان از نخستین روزهای زندگی زمینی‌اش، از آن می‌هراسید و از آن می‌گریخت. اما در خانه‌ای که بانو بود، دیگر نه سرما بود و نه تاریکی، از همین‌روی او، کدبانو، خوانده شد یعنی چراغ خانه.

روستای ورکانه؛ تنها روستای سنگی ایران

چهارصد سال پیش، زمانی که صفویان در نیمه‌راه پادشاهی خود بودند، مردمی در 25 کیلومتری شهر همدان، سنگ روی سنگ گذاشتند و خانه‌هایی ساختند که امروز پس از گذر چهار سده، تنها روستای سنگی ایران شناخته می‌شود و چشم‌اندازی دیگرسان با هر روستای دیگر ایران دارد. این روستا «وَرکانه» نامیده می‌شود؛ به چم (:معنای) کنار چشمه، یا اگر بخواهیم معدن‌های سنگی پیرامون روستا را پیش چشم بیاوریم، به چم «نزدیک معدن» است.

جام حسنلو

تپه‌ی حسنلو و شهر باستانی ساخته شده بر روی آن، جای استقرار انسان‌های باستانی بوده که چندین‌بار در آتش سوخته است. آثاری که در آن‌جا به‌دست آمده، اشیای نقره‌ای، سفالی، مفرغی و طلایی است. ارزش‌مندترین اثر یافته شده در این تپه، جام حسنلو است. این جام اکنون در موزه‌ی ایران باستان نگهداری می‌شود. جام حسنلو در سال 1377 برای نخستین‌بار به نمایش همگانی درآمد.

روستای شگفت‌انگیز کندوان؛ سفر به ژرفای تاریخ

به‌روشنی پیدا نیست که در چه زمانی شماری از مردم، خانه‌هایی را در دامنه‌ی کوه حفر می‌کنند تا پناهگاهی برای خود بسازند. صخره‌های کنده شده، شکل مخروطی (کله‌قندی) دارد. آن مردمان دور یا نزدیک، از کجا آمده بودند؟ چه کسانی بوده‌اند؟ از چه می‌گریختند که برای پنهان‌ماندن از دیگران، صخره‌ها را حفر کرده‌اند؟ این‌ها پرسش‌هایی است که پاسخ اطمینان‌بخشی ندارند.

تندیس‌هایی از چهره‌های شاهنامه در جشنواره‌ی دبی

امسال در جشنواره‌ای که در «دهکده‌ی جهانی دبی» برگزار شد، در بخش ایرانِ نمایشگاه، برای نخستین‌بار تندیس‌هایی از چهره‌های نامدار شاهنامه به نمایش درآمد. نمایش این تندیس‌ها با رایزنی نادره پهلوان، بنیانگذار و دبیر «انجمن شاهنامه خوانی بانوان»، انجام پذیرفت.

روستای ریاب، یکی از دیرینه‌ترین روستاهای کاه‌گِلی ایران

روستاهای تاریخی ایران نام‌هایی دارند که شاید به‌درستی ندانیم که از کجا ریشه گرفته‌اند؛ یا معنایی برای آن‌ها آورده‌اند که چندان باورپذیر نیست. یک نمونه‌ی آن، روستایی است در شهرستان گناباد به نام «ریاب». نوشته‌اند که این روستا در گذشته‌های دور «رمی‌آب» خوانده می‌شده است و به‌سبب نزدیکی آن به کاریز (:قنات) کهن گناباد و سیراب‌شدن زمین‌های روستا از آب کاریز، چنین نامی داشته است.

بخشی دیگر از حمله و کشتار تازیان در ایران - از سری برنامه تاریخی خسرو فروهر در رادیو شمرون

ایـرانـی، سِـپَـنـدارمَـذگـان به جای Valentine

زندگی ايرانيان همواره همراه با جشن و شادی بوده است. سپندارمذگان يکی از جشن‌های بزرگ ايرانيان است که بر پايه گاه شمار ايرانيان باستان، در روز پنجم از ماه اسپند بر‌گزار می شد. ولی بر پايه گاه شمار کنونی، اين جشن در روز 29 بهمن‌ماه بر‌گزار می شود.

پادشاه مظلوم ایران و فاجعه ۵۷ – خسرو فروهر در رادیو شمرون

سِپندارمَذگان را پاس بداریم یا ولنتاین که تهاجم فرهنگی است؟

جشن «سِپَندارمَذگان» یکی از جشن‌های ارزشمند ایرانیان است که از دل تاریخ و هزاره‌های دور به ما رسیده و پاس‌داشت و برگزاری آن، بایسته و نشان ارج‌گذاری به مادران و بانوان و از همه مهم‌تر پاس‌داشت فرهنگ نیاکانی خویش است. با این‌همه، بیش از یک دهه است که شوربختانه برگزاری روز ساختگی «ولنتاین» که نمود کامل تهاجم فرهنگی است به پشت‌گرمی برخی از خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها در میان برخی از جوانان کشور جا باز کرده است. 

فاجعه تاریخی ۲۲ بهمن، پاسخی به تاریخ – ویژه برنامه خسرو فروهر درباره ۲۲ بهمن

روستای شگفت‌انگیز نوشا، روستایی در میان ابرها

نمی‌دانیم نام «نوشا» را چه کسی روی روستایی گذاشته است که بر فراز کوه‌های بلند جای دارد. اما هیچ نامی زیباتر و بهتر از نوشا نمی‌توان برای چنین روستایی ییلاقی پیدا کرد. نوشا در گویش مازندرانی به معنای «نسیم خنک صبحگاهی» است. 

فاجعه 57 و آیت الله العظمی همگان – خسرو فروهر

روستای شمشیر؛ نامی آمیخته با افسانه و تاریخ

در دامنه‌ی دل‌انگیز رشته کوه «شاهو»، در شهرستان پاوه، روستایی به نام «شمشیر» است. چرا باید نام روستایی که در زیبایی چشم نواز است و مردمانی مهربان و زود آشنا دارد، شمشیر باشد؟ آیا این نام، نشان از جنگجویی روستاییان یا نیاکان آن‌ها دارد؟ آیا در گذشته، آن‌ها مردمانی رزم‌آور و شمشیرزن بوده‌اند؟ حقیقت آن است اگر هم در گذشته‌های دور برای نگاهبانی از روستای خود دست به شمشیر برده باشند، امروز سر و کاری با شمشیر ندارند و سرگرم کارهای روزانه‌ی کشاورزی و باغ‌داری‌ هستند.

سنگ‌تراشان، بزرگترین گنج‌خانه‌ی مفرغی جهان

میان دو کوه «تاف» و «هشتاد»، دره‌ای با پهنای 27 کیلومتر دیده می‌شود. هربار که باران می‌گیرد، از نوک چکادها (:قله‌ها) تا پایین دره را جنگلی از ابر در برمی‌گیرد. دیری نمی‌گذرد که همه چیز در میان ابرهای در هم تنیده پنهان می‌شود و دیگر نگاه راه به جایی نمی‌برد.

سایه مرگ همچنان بر سر ایران - فاجعه زیست بوم ایران

هنوز ماجرا در تالاب میانکاله پایان نیافته بود که خبر مرگ پرندگان کوچ‌رو در چند تالاب در استان‌های دیگر خبرساز شد.

 کارشناسان هنوز هم علت مرگ گروهی پرندگان را نا روشن و تردیدآمیز می‌دانند. ما اکنون با فاجعه‌ای زیست‌بومی و پیامدهای هراس‌آور آن روبه‌رو شده‌‌ایم. 

بیانیه شاهزاده رضا پهلوی در سالگرد انقلاب اسلامی: فروپاشی نظام قطعی است؛ آمادگی ملّی برای رهبری سیاسی دورانِ گذار مسئولیتِ همگی ماست

-غاصبانِ میهن می‌روند تا دیگربار غروبِ ایران را در نمایشی نخ‌نماشده به رُخِ مردم بکشند.

- خیزش‌هایِ دلیرانه‌یِ ‌شما در دی‌ماه ۹۶ و در آبانِ ۹۸، نقابِ ریا را از صورتِ فریبکارانی که در پیِ «اصلاحِ» اَنگل [جمهوری اسلامی] بودند برداشت.

- شخصیت‌هایِ خوش‌نیتی که با مدنی‌ترین و مسالمت‌آمیزترین شیوه‌ها در پیِ استقلال و آزادی و جمهوری بودند، سرانجام به نقصِ تحلیلیِ خود پی‌ برده، پرده‌یِ ابهام از ساده‌اِنگاری‌ها کنار زده با چشمانی باز در جستجوی راهکاری عقلایی‌ به سوی آینده‌ای بهترند.

-در ایران هیچ مشکلی نیست که نتوانیم آن را در قرنِ حاضر، با فکر، نقد، تکنولوژی، سرمایه و مدیریت حل کنیم. ما مشکلی نداریم که تدبیری برای آن نباشد.

-فرهیختگانِ ملی، دلیرانِ نیروهایِ مسلح ایران، خدمتگزارانِ کشوری! رویدادی بزرگ در راه است. نگاه ایران به شماست. فروپاشیِ حکومتِ جهل و جنایت و دروغ قطعی است.

-بیایید آمادگیِ ملیِ لازم را برای گذار از حکومتِ جهل به دولتِ فکر و دانش فراهم‌ آوریم و از دلِ فروپاشی ظلم، ایرانی با مدنیّتی نوین بر پایه‌‌هایی نوین بنا کنیم.

آزاد شدن ایران خاوری از فرمانروایی تازیان به دست یعقوب لیث

1153 سال پیش در چنین روزی، بیستم بهمن‌ماه سال 1425 شاهنشاهی، ایران خاوری به دست دلیر مرد ایران، یعقوب لیث سیستانی (صفّار)، از فرمانروایی تازیان آزاد شد.

دژ سریزد؛ نخستین بانک ایران در روزگار ساسانیان

روستای سریزد، چنان دیرینه است که کمتر نمونه‌ای همانند آن می‌توان سراغ گرفت. گویی در آن جا همه‌ی تاریخ به یاد‌آوردنی است. در آن میان، بیش از همه دژ  کهن سریزد شگفت‌انگیز است. این دژ، نخستین بانک ایرانی برای نگه داشتن اندوخته‌های روستاییان سریزد بوده است؛ از غله گرفته تا پول و طلا و چیزهای گران‌بها. برای همین است که دژ را چنان استوار ساخته بودند که دست هیچ بیگانه‌ای به آن نمی‌رسید. هنوز هم بازمانده‌ی این دژ شگفت‌‌انگیز و یادآور باشکوه‌ترین بناهای تاریخی ایران است.

جنایات تازیان در ایران ۶ - گذری در تاریخ با خسرو فروهر

روستای شگفت‌انگیز خویدک؛ روستایی در دل روستای دیگر

سده‌ها پیش، زمانی که هر آن بیم دست‌یازی راهزنان و لشکریان به روستاها می‌رفت، مردم خُویدک دست به کار کم و بیش نوآورانه‌ای زدند و در دل روستای خود روستای دیگری ساختند که برج و بارو داشت و دژی استوار بود. آن‌ها زمانی که از دور گردِ سُمِ سواران بیگانه را می‌دیدند، همگی در درون دژ پناه می‌گرفتند و میان دیوارهای بلند آن خود را از گزند راهزن دور نگه می‌داشتند.

نیم نگاهی به شاهِ دکتر عبّاس میلانی (بخش۳) - دکتر علی میرفطروس

* سال های 1340-1350 درخشان ترین دورۀ حیاتِ اجتماعی، صنعتی، هنری و فرهنگی ایران بود. به نظرِ من، ایران در زمان محمّد رضا شاه یکی از سکولارترین کشورهای خاورمیانه بود.

* در ردِّ نظرِ دکتر میلانی مبنی بر «اسلامی شدنِ جامعۀ ایران در زمانِ شاه» می توان پرسید: این چه «جامعۀ اسلامی» بوده که 90% نویسندگان، شاعران و روشنفکرانِ آن چپ یا سکولار بودند؟

* نقشِ یارانِ فلسطینی یا ایرانیِ دکتر مصطفی چمران در کُشتارِ «میدانِ ژاله» (جمعۀ سیاه) چه بود؟

***

آخرین شعر - دکتر علی میرفطروس

آخرین شعر، واپسین سرودهء شاعر است که 5 ماه پیش از «انقلاب اسلامی» و پس از انتشارِ کتاب های اسلام شناسی (فروردین57) و حلّاج (اردیبهشت57) سروده شده و در آن، به خطرِ حاکمیّتِ «تازی ها و نازی ها» هشدار داده شده بود.

ـ « نه !

مرگ است این

که به هیأت قِدّیسان

برشطِّ شادِ باورِ مردم

               پارو کشیده است . . . ».

این را خروس های روشنِ بیداری

ـ خون کاکُلانِ شعله ورِ عشق-

                                      گفتند.

نگاهی به فاجعه ۵۷، بخش یکم - گزارشی گمان شکن با خسرو فروهر

روستای شگفت‌انگیز توران‌پشت، روستایی به شکوهمندی تاریخ ایران

اگر بخواهیم ایران را با همه تاریخ کهن و دیرینه‌اش آن اندازه فشرده کنیم که در یک روستا جای بگیرد و آن روستا نشان و اثری از همه‌ی دوره‌های تاریخی ایران بزرگ را در خود نهفته داشته باشد، بی‌گمان باید به سراغ روستای توران‌پشت رفت. هیچ گزافه نیست اگر بگوییم رد پای تاریخ ایران را در گوشه‌گوشه‌ی روستای توران‌پشت می‌توان یافت. گویی توران‌پشت همراه و همپای تاریخ ایران آمده است.

بارگیریِ «ادبِ پهلوانیِ» جامی

پارسی‌انجمن: «ادبِ پهلوانی»، نوشته‌ی محمدمهدی مؤذن جامی، کوششی است برای به دست دادن گزارشی ساده و آموزشی در زمینه‌ی گوشه‌هایی از فرهنگ و دین و ادب ایران پیش از اسلام.

نویسنده، خود، در پیشگفتارِ چاپِ دوم، چنین نوشته است:

از خمینی تا تتلو – خسرو فروهر

روستای گرمه، یکی از گذرگاه های جاده‌ی ابریشم

مسافری آشنا، بیش از 950 سال پیش، از روستایی به نام «گرمه» گذر کرد و نامی از آن در سفرنامه‌ی خود آورد. آن مسافر، شاعری پرآوازه به نام ناصرخسرو قبادیانی بود. این، تنها یکی از نشانه‌های دیرینگی دامنه‌دار روستایی است که هنوز هم سرشار از شگفتی‌ها است.

سالروز پایه‌گذاری دانشگاه تهران به فرمان رضاشاه بزرگ

85 سال پیش در چنین روزی، 15 بهمن ماه  سال 2493 شاهنشاهی، به فرمان رضاشاه بزرگ طرح بنیان دانشگاه تهران به صورت لایحه قانونی به مجلس شورای ملی ارائه شد و پس از تصویب به مرحله‌ی اجرا در آمد.

روستای وفس؛ نگاهبان یکی از دیرینه‌ترین گویش‌های ایرانی

برپایه‌ی یافته‌های باستان‌شناسی، روستای «وفس» از بخش‌های شهرستان کمیجان، در استان مرکزی، یکی از سکونت‌گاه‌های مادها بوده است. پیشینه‌ی این روستا به گفته‌ای سه هزار ساله است. اما آن چه شگفت‌آور است گویش مردم این روستا است. این گویش که ریشه در زبان مادی دارد، به شکل کم‌مانندی زنده مانده است و هنوز هم مردم روستای وفس به آن شیوه‌ی گفتاری گفت‌و‌گو می‌کنند. البته نه به این معنا که زبان آن‌ها مادی است! بلکه ریشه در زبان بسیارکهنی دارد که مادها با آن سخن می‌گفتند.

روزی که انگلستان و روسیه سلیمانیه را از ایران بزرگ جدا کردند

174 سال پیش در چنین روزی، 14 بهمن سال 2404 شاهنشاهی برابر با 3 فوریه سال 1846 ترسایی، محمدشاه قاجار به اصرار انگلستان و روسیه، از حاکمیت ایران بر منطقه سلیمانیه (واقع در عراق امروز) صرف نظر و با انتقال آن به دولت عثمانی موافقت کرد.

روز جهانی تالاب‌ها و پیمان‌نامه رامسر

در سیزدهم  بهمن‌ماه سال 2529 شاهنشاهی برابر با دوم فوریه سال 1971 میلادی، در شهر رامسر مازندران، پیمان‌نامه‌ای جهانی برای نگاهبانی از تالاب‌ها به تصویب رسید. این پیمان‌نامه جهانی که در دوره محمدرضاشاه پهلوی به تصویب رسید، و یکی از دست آوردهای بزرگ در پاسداری از زیست بوم ایران و جهان است، به «کنوانسیون رامسر» آوازه پیدا کرده است. از همین‌رو، مردم جهان به این بهانه، هر سال در دوم فوریه (سیزدهم بهمن‌ماه)، روز جهانی تالاب‌ها را گرامی می‌دارند. 

روستای شگفت‌انگیز وردیج با آدمک‌ها و جانوران سنگی

در باختر (:غرب) بخش «کن» تهران، اندکی بالاتر از وردآورد، روستایی به نام وردیج جای گرفته است که به آدمک‌های سنگی ترسناک‌اش آوازه یافته است. این گستره، بزرگترین روستای شمال باختری پایتخت است.

روستای شگفت‌انگیز پاده، یکی از گذرگاه‌های جاده‌ی ابریشم

زمانی که آلبرت شیندلر، پژوهشگر آلمانی‌، به گوشه و کنار ایران سفر می‌کرد، گذارش به «پاده» سمنان افتاد و نتوانست شگفتی خود را از دیدن بناهای تاریخی این روستا پنهان کند. روزی هم که ناصرالدین‌شاه از این روستا گذر کرد درباره‌ی آن، در یکی از سفرنامه‌هایش، آگاهی‌هایی به‌دست داد که امروز به‌کار پژوهشگران می‌آید. به همین‌گونه، رد پای روستای کهن پاده را می‌توان در کتاب‌های دیرینه یافت. اما هنگامی پیشینه‌ی تاریخی پاده بهتر شناخته خواهد شد که بدانیم این روستا در گذشته‌های بسیار دور یکی از گذرگاه‌های جاده‌ی ابریشم بوده است.

زمانی که ایران تنها اَبَرقدرت جهان بود

به نوشته‌ی تاریخ نویسان باستانی و بر پایه گاهشمار قرن بیستم، در بهمن ماه سال 35 شاهنشاهی برابر با فوریه سال 523 پیش از میلاد (چند روز پس از جشن سده)، بزرگان مصر ـ کشوری که صدها سال استقلال کامل داشت ـ پذیرفتند که از آن پس، مصریان شهروندان، و سرزمین شان یک ساتراپی (استان) ایران باشد.