ناشناخته‌های طبیعت ایران، همیشه سخن‌های فراوانی برای گفتن دارند. یکی از این ناشناخته‌ها که در سرزمین پارس خودنمایی می‌کند، قطعه‌ای از بهشت گمنام جنوب کشور با نام «تنگِ گَمبیل» است.
به گزارش اَمرداد، پاییز که از نیمه می‌گذرد، طبیعت به‌گونه‌ای دیگر رخ می‌نماید، زیبایی‌هایش را آشکار می‌کند و دوست‌داران طبیعت را به سوی خود فرامی‌خواند. هر چندکه در بیشتر شهرها و استان‌های کشور هوا کم‌وبیش رو به سردی است و طبیعت در بهار و تابستان شکوفا خواهد شد، اما داستان پاییز و طبیعت‌گردی، دست کم برای گردشگران حرفه‌ای و آشنا به طبیعت هر گستره، شناخته شده است. این روزها اگر چه طبیعت کمی سرد و یا خنک است و مسافران و بازدیدکنندگان، کمتر دل به طبیعت می‌سپارند، اما طبیعت نمودی (:جلوه ای) دگرسان دارد و زیبایی‌های نهفته‌ی خود را بر هر رهگذری نمایان می‌کند. هم‌چنین گردشگران حرفه‌ای و عکاسان طبیعت، چند سالی است که در پاییز به جاها و مکان‌های کمتر شناخته شده در طبیعت رفته و با پاییز، این "پادشاه فصل‌ها" دمساز شده و از آب و هوای لذت‌بخش طبیعت بهره می‌برند. به‌راستی طبیعت در پاییز، چهره‌ای دگرگونه دارد و زیبایی و شگفتی‌هایش را پیش‌کشیده و رخ می‌نماید.
تنگِ گَمبیل، بهشت ناشناخته‌ی سرزمین پارستنگِ گَمبیل، نام تنگه‌ای زیبا است که در فاصله‌ی نزدیک به120 کیلومتری شمال باختری (:غربی) شیراز جای دارد. نزدیک‌ترین روستاها به این تنگه و طبیعت زیبا، روستای کَهکَران و ساران بِشمکان (:شاید بهشت‌مکان بوده) است. این گستره خود زیر‌مجموعه‌ای از شهر سپیدان به‌شمار می‌آید و تا شهر سپیدان نزدیک به 20 کیلومتر فاصله دارد.
از ویژگی‌های این بهشت ناشناخته، آب‌های روان و سرد و طبیعتی دست‌نخورده (:بکر) و زیبا و آوای خوش پرندگان است که هر رهگذری را سَرمست می‌کند. هم‌چنین انبوه درختان گردو، انجیر، سپیدار، تمشک وحشی و زرشک از گونه‌های گیاهی این گستره به‌شمار می‌آید. در دل طبیعت زیبای تنگ گمبیل، گاهی کبوترانی در حال پرواز هستند که نمای بسیار زیبا و بی‌مانندی (:منحصربه فرد) را به نمایش می‌گذارد. از دیگر گیرایی‌های ویژه‌ی تنگ گمبیل که می‌توان از آن نام برد، این است که بخشی از تنگه به انگیزه‌ی پوشش گیاهی و درختان بی‌شمار، هیچ‌گاه نور خورشید را به خود نمی‌بیند و سردترین بخش تنگه به‌شمار می‌آید.
درازای مسیر پیمایش تنگه، کم‌وبیش 15 کیلومتر است که هر چه به‌سوی بالاتر روانه می‌شوید، با شگفتی و راز و رمزهای بهشت پنهان گستره رو به‌رو خواهید شد. منطقه‌ی تنگ گمبیل دارای گیرایی‌های تاریخی نیز هست. در بالا‌دست رودخانه و تنگه با سازه‌ای خشتیِ نیمه ویرانی در زیر صخره‌ای بزرگ و اِشکفتی (:غار) کوچک که بی‌گمان گویای تاریخ و دیرینگی گستره است، رو به‌رو می‌شوید.
تنگ گَمبیل سپیدان، بی‌گمان قطعه‌ای از بهشت ناشناخته‌ی ایران در سرزمین پارس است. برای گذر از تنگه در بخش‌هایی ناگزیر به گذر از درون رودخانه خواهید بود. آب رودخانه‌ی گمبیل، پس از گذر از مسیر روستاهای ساران بِشمکان و ساران پایینی (:سفلی) و روستای کام‌فیروز به سد داریوش (درود زن کنونی) می‌ریزد. بلندای (:ارتفاع) سرآغاز راه تنگ گمبیل نزدیک 2100 متر و بخش پایان دره و تنگه نزدیک 2400 متر است. این گذر زیبا، یکی از گذرهای صعود به چکاد (:قله) رنج، در این گستره است.
از ویژگی‌های این بهشت ناشناخته، آب‌های روان و سرد و طبیعتی دست‌نخورده (:بکر) و زیبا و آوای خوش پرندگان است که هر رهگذری را سَرمست می‌کند. هم‌چنین انبوه درختان گردو، انجیر، سپیدار، تمشک وحشی و زرشک از گونه‌های گیاهی این گستره به‌شمار می‌آید. در دل طبیعت زیبای تنگ گمبیل، گاهی کبوترانی در حال پرواز هستند که نمای بسیار زیبا و بی‌مانندی (:منحصربه فرد) را به نمایش می‌گذارد. از دیگر گیرایی‌های ویژه‌ی تنگ گمبیل که می‌توان از آن نام برد، این است که بخشی از تنگه به انگیزه‌ی پوشش گیاهی و درختان بی‌شمار، هیچ‌گاه نور خورشید را به خود نمی‌بیند و سردترین بخش تنگه به‌شمار می‌آید.
درازای مسیر پیمایش تنگه، کم‌وبیش 15 کیلومتر است که هر چه به‌سوی بالاتر روانه می‌شوید، با شگفتی و راز و رمزهای بهشت پنهان گستره رو به‌رو خواهید شد. منطقه‌ی تنگ گمبیل دارای گیرایی‌های تاریخی نیز هست. در بالا‌دست رودخانه و تنگه با سازه‌ای خشتیِ نیمه ویرانی در زیر صخره‌ای بزرگ و اِشکفتی (:غار) کوچک که بی‌گمان گویای تاریخ و دیرینگی گستره است، رو به‌رو می‌شوید.
تنگ گَمبیل سپیدان، بی‌گمان قطعه‌ای از بهشت ناشناخته‌ی ایران در سرزمین پارس است. برای گذر از تنگه در بخش‌هایی ناگزیر به گذر از درون رودخانه خواهید بود. آب رودخانه‌ی گمبیل، پس از گذر از مسیر روستاهای ساران بِشمکان و ساران پایینی (:سفلی) و روستای کام‌فیروز به سد داریوش (درود زن کنونی) می‌ریزد. بلندای (:ارتفاع) سرآغاز راه تنگ گمبیل نزدیک 2100 متر و بخش پایان دره و تنگه نزدیک 2400 متر است. این گذر زیبا، یکی از گذرهای صعود به چکاد (:قله) رنج، در این گستره است.
چگونه به تنگ گمبیل برویم
راه دسترسی به این بهشت ناشناخته بسیار ساده است. از شهرستان شیراز که به جاده‌ی سپیدان رهسپار شویم، نرسیده به شهر سپیدان و در سمت راست جاده، خیابان فرعی هست که به بَرم «شش‌پیر» می‌رسد. پس از گذر از شش‌پیر با راهی کم‌وبیش 40 کیلومتری و پر پیچ و خم و زیبا که دارای پوشش گیاهی و سرسبز و یادآور جاده‌ی چالوس است به روستای کَهکَران و پس از آن به روستای ساران بِشمکان خواهیم رسید. پس از پیاده‌روی نزدیک 15 دقیقه از میان درختان و گیاهان بومی به تنگ گمبیل می‌رسیم.
زمان مناسب سفر به تنگ گمبیل، هر چند بیشتر در بهار و تابستان است، اما همان‌گونه که در آغاز گفته شد در پاییز نیز طبیعت گستره نمودی دیگر دارد و دست کم برای طبیعت‌دوستان شگفتی‌های فراوانی را به دنبال دارد. هم‌چنین برای کسانی که بیش از یک روز سفر را در برنامه‌ی کاری خود گنجانده و از استان‌های دیگر آمده‌اند، راه کام‌فیروز و بازدید از تنگ بُستانَک (بهشت گمشده) که در نزدیکی این گستره جای دارد، گزینش خوبی است.
راه دسترسی به این بهشت ناشناخته بسیار ساده است. از شهرستان شیراز که به جاده‌ی سپیدان رهسپار شویم، نرسیده به شهر سپیدان و در سمت راست جاده، خیابان فرعی هست که به بَرم «شش‌پیر» می‌رسد. پس از گذر از شش‌پیر با راهی کم‌وبیش 40 کیلومتری و پر پیچ و خم و زیبا که دارای پوشش گیاهی و سرسبز و یادآور جاده‌ی چالوس است به روستای کَهکَران و پس از آن به روستای ساران بِشمکان خواهیم رسید. پس از پیاده‌روی نزدیک 15 دقیقه از میان درختان و گیاهان بومی به تنگ گمبیل می‌رسیم.
زمان مناسب سفر به تنگ گمبیل، هر چند بیشتر در بهار و تابستان است، اما همان‌گونه که در آغاز گفته شد در پاییز نیز طبیعت گستره نمودی دیگر دارد و دست کم برای طبیعت‌دوستان شگفتی‌های فراوانی را به دنبال دارد. هم‌چنین برای کسانی که بیش از یک روز سفر را در برنامه‌ی کاری خود گنجانده و از استان‌های دیگر آمده‌اند، راه کام‌فیروز و بازدید از تنگ بُستانَک (بهشت گمشده) که در نزدیکی این گستره جای دارد، گزینش خوبی است.
اقامتگاه بوم‌گردی پروین در کَهکَرانمسافران و گردشگرانی که آهنگ یک شب ماندن در روستاهای پیرامونی را دارند و یا دوست دارند از روستاهای پیرامونی بازدید بیشتری کرده و از سفر بهره‌ی افزون‌تری ببرند و یا آهنگ رفتن در راه کام‌فیروز و یا شهر سپیدان را دارند، می‌توانند برای گذران شب به اقامتگاه بوم‌گردی روستای زیبای کَهکَران رفته و در آن‌جا یک شب به یادماندنی را بگذرانند. اقامتگاه یاد شده، تنها اقامتگاه بوم‌گردی روستاهای پیرامونی است که با مِهرازی (:معماری) شگفت‌انگیز و سازگار با طبیعت و همگون با گستره، شادابی را برای مهمانان به اَرمغان می‌آورد و در دفتر خاطره‌های زندگی ثبت خواهد شد. تنها بسنده است که از مردمان بومی نشانی روستای کَهکران را گرفته و وارد این روستای سرسبز و زیبا که خود یکی از گیرایی‌های گردشگری است، شوید. این اقامتگاه بوم‌گردی، امکانات کامل یک شب ماندن را دارا است.
تنها کمبود‌هایی که این گستره‌ی زیبای گردشگری و تنگ گَمبیل دارد، نبود زیرساخت‌های ارزشمند گردشگری همانند رستوران در روستاهای پیرامونی، دست‌شویی همگانی (:عمومی) و نارسایی آنتن‌دهی گوشی‌های همراه و دسترسی نداشتن به اینترنت در همه‌ی منطقه است. هم‌چنین نبود یک پارکینگ استاندارد از دیگر کمبودهای گستره‌ی یاد شده به‌شمار می‌آید. کمبود آشکار تابلوهای راهنما در جاده نیز از دیگر نکته‌های درخور یادآوری در بخش گردشگری گستره است.
درباره‌ی گیرایی‌های روستای کَهکران و توانمندی‌های آن در زمینه‌ی گردشگری نیاز به نوشتن گزارشی فراگیر (:جامع) است که در آینده به آن خواهیم پرداخت.
به هر روی، تا پاییز برجاست و برپا، خوب است مسافران و گردشگران کوله‌بار سفر را ببندند و هر چه زودتر دل به طبیعت بسپارند، شاید فردا دیر باشد!
تنها کمبود‌هایی که این گستره‌ی زیبای گردشگری و تنگ گَمبیل دارد، نبود زیرساخت‌های ارزشمند گردشگری همانند رستوران در روستاهای پیرامونی، دست‌شویی همگانی (:عمومی) و نارسایی آنتن‌دهی گوشی‌های همراه و دسترسی نداشتن به اینترنت در همه‌ی منطقه است. هم‌چنین نبود یک پارکینگ استاندارد از دیگر کمبودهای گستره‌ی یاد شده به‌شمار می‌آید. کمبود آشکار تابلوهای راهنما در جاده نیز از دیگر نکته‌های درخور یادآوری در بخش گردشگری گستره است.
درباره‌ی گیرایی‌های روستای کَهکران و توانمندی‌های آن در زمینه‌ی گردشگری نیاز به نوشتن گزارشی فراگیر (:جامع) است که در آینده به آن خواهیم پرداخت.
به هر روی، تا پاییز برجاست و برپا، خوب است مسافران و گردشگران کوله‌بار سفر را ببندند و هر چه زودتر دل به طبیعت بسپارند، شاید فردا دیر باشد!
از بلندای کوه که به تنگه می‌نگرید تنها درختان پرشمار و گیاهان سرسبز را خواهید دید
دوسوی تنگ گنبیل را کوه‌های چشم‌نوازی فراگرفته و زیبایی‌ها را دوچندان می‌کند
تنگ گمبیل
رودی روان که در تنگ گَمبیل همیشه جاری بوده و دل‌انگیز است
فرتور از سیاوش آریا
خبرنگار امرداد: سیاوُش آریا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر