2350 سال پیش، در اَمرداد سال 229 شاهنشاهی (اگوست سال 330 پیش از میلاد) آغاز حماسه‌ی دروازه‌ی پارس (دربند پارس)، ایستادگی قهرمان ملی آریوبرزن و جان‌فشانی میهن‌پرستان از خودگذشته‌ای است که در برابر تازش گجسته‌ی مقدونی تا واپسین دم تاب آوردند.
آریوبَرزَن (به یونانی: Aριoβαρζάνης) نام یکی از شاهزادگان هخامنشی و سردار ایرانی بود که در برابر سپاه اسکندر مقدونی ایستادگی کرد و خود و سربازانش تا واپسین تن کشته شدند.
بر پایه‌ی یادداشت‌های به دست آمده از کالیستنس تاریخ‌نگار اسکندر، اوت سال ۳۳۰ پیش از میلاد، نیروهای اسکندر مقدونی در پیشروی از سوی جنوب به سوی پرسپولیس پایتخت پادشاهی آن زمان ایران (استان فارس کنونی)، در منطقه دربند پارس که منطقه‌ای کوهستانی و سخت گذر و تنها مکان قابل دستیابی از جنوب بسوی پارس بوده‌است، باز ایستادند و در این منطقه درگیری میان اسکندر و آریو برزن رخ داد. به گفته همراهان اسکندر پس از ورود به دره‌های بیمناک دربند پارس، با وجود انبوه درختان و ازدیاد باران، خورشید را به مدت سه شبانه روز به‌چشم ندیدند.
اسکندر با یک هنگ ارتش ایران (4-5 هزار سرباز) به فرماندهی آریوبرزن روبه‌رو شد. این هنگ چندین روز از ادامه‌ی پیشروی ارتش ده‌ها هزار تن اسکندر جلوگیری کرده بود. ارتش چند هزاری اسکندر که پیشتر مصر، بابل و شوش را گرفته بود و در سه جنگ، داریوش سوم را شکست و فراری داده بود.
سرانجام این هنگ با محاصره کوه‌ها و یورش به افراد آن از ارتفاعات بالاتر از پای درآمد و فرمانده آریوبرزن نیز کشته شد. آریوبرزن نماد پایداری ایرانی و یارانش شرافتمندانه به خاک غلتیدند و جان خود را در راه ایران و ایرانی نثار کردند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر