استان لرستان، سرزمینی زیبا، با آب‌و‌هوایی دلپذیر است که کوه‌های بلند و گستره‌های فراخ آن، زیست‌بومی دیدنی و سرشار از جاذبه‌های گردشگری را ارمغان طبیعت دوستان می‌کند. شهرها و روستاهای لرستان نه‌تنها برخوردار از فرهنگ و آیین‌هایی کهن است بلکه درآمیخته با هزاران نشانه‌ی زندگی‌بخش و دلربای طبیعی نیز هست. یکی از تماشایی‌های طبیعت لرستان، آبشارهای آن است؛ و از میان آبشارها، فریباترین آن‌ها آبشار «آب سفید» در شهرستان الیگودرز است. الیگودرز طبیعتی چشم‌نواز و به یاد سپردنی دارد.
در دامنه‌ی رشته‌کوه‌های بلند زاگرس، در جنوب خاوری استان لرستان، گستره‌ای هست که به «پیشکوه ذلقی» آوازه دارد. این گستره از شهر الیگودرز 50 کیلومتر دور است. با گذر از روستاهای «کاکلستان» و «قلیان» می‌توان به آبشاری رسید که آن را «آب سفید» نامیده‌اند؛ نامی که از دیدن آبشاری که در دل غاری می‌جوشد و خروشان جاری می‌شود، بر آن گذاشته شده است.
آبشار آب‌سفید با برخورد به سنگ‌های ستبر کف بسترش، پیچ‌وتاب می‌خورد و در انبوهی از آب‌های توفنده، رنگی سفید می‌گیرد. از این‌رو، همانند با جامه‌ی عروسان است: سفید و پیچ‌درپیچ! بی‌سبب نیست که نام این آبشار را آب‌سفید گذاشته‌اند و آن را عروس آبشارهای ایران نامیده‌اند.
بلندای آب سفید 65 تا 70 متر برآورد شده است. پهنای تاج آن نیز در فصل‌های پُرآب، نزدیک به 8 متر است و گاه چنان مملو از آب می‌شود که آن پهنا به 15 متر هم می‌رسد!
بلندای آب سفید 65 تا 70 متر برآورد شده است. پهنای تاج آن نیز در فصل‌های پُرآب، نزدیک به 8 متر است و گاه چنان مملو از آب می‌شود که آن پهنا به 15 متر هم می‌رسد!
آب آبشار از دل کوهی صخره‌ای سرازیر می‌شود و به دره‌ای می‌ریزد که در گذر هزاران سال کنش‌های زمین‌شناسی و فرسایشی، پدید آمده است.
آبشار آب‌سفید در کنار کوه بلند «قالی‌کوه» جای گرفته است. قالی‌کوه یکی از قله‌های لرستان و از رشته‌کوه‌های زاگرس است که بلندای آن به بیش از 4 هزار متر می‌رسد. از همین‌روست که آن گستره، دلخواه کوهنوردان نیز هست. از جنوب خاوری قالی‌کوه است که می‌توان به آبشار آب‌سفید رسید.
آب‌های خروشان آبشار، به رود «رودبار» می‌ریزد و سرانجام به «دز»، از رودخانه‌های زاگرس، می‌پیوندد.
آبشار آب‌سفید در کنار کوه بلند «قالی‌کوه» جای گرفته است. قالی‌کوه یکی از قله‌های لرستان و از رشته‌کوه‌های زاگرس است که بلندای آن به بیش از 4 هزار متر می‌رسد. از همین‌روست که آن گستره، دلخواه کوهنوردان نیز هست. از جنوب خاوری قالی‌کوه است که می‌توان به آبشار آب‌سفید رسید.
آب‌های خروشان آبشار، به رود «رودبار» می‌ریزد و سرانجام به «دز»، از رودخانه‌های زاگرس، می‌پیوندد.
پوشش گیاهی پیرامون آبشار آب‌سفید، دیدنی است. درختان بلوط و گردو در آن گستره‌ی کوهستانی به فراوانی دیده می‌شوند و طبیعتی سرسبز را شکل می‌دهند. صخره‌های آنجا نیز با برگ درختان درآمیخته است.
از آب‌وهوای آبشار آب‌سفید و گستره‌ی پیرامون آن نیز باید یاد کرد. در بهار و تابستان آب‌و‌هوایی دلچسب دارد و در فصل‌های دیگر هم آن اندازه سرمایش گزنده نیست که نتوان به آنجا رفت. آبشار آب‌سفید آبی گوارا دارد. آب آنجا آشامیدنی است و در شمار بهترین و سالم‌ترین آب‌ها شناخته می‌شود.
پُل‌هایی هم که در راه رسیدن به آبشار ساخته‌اند، گذر از رودخانه و دره‌های کوتاه و بلند را آسان می‌سازد. از همین‌رو، راهی که تا آبشار باید پیمود، دشوار و پُرخطر نیست. سد «خان‌آباد» نیز در همان نزدیکی است و بسیار تماشایی.
آبشار آب سفید، که بومی‌ها به آن «او اِسبید» می‌گویند، یکی از بلندترین و زیباترین آبشارهای سرزمین چهارفصل و پُرآبشار ایران شناخته می‌شود.
پُل‌هایی هم که در راه رسیدن به آبشار ساخته‌اند، گذر از رودخانه و دره‌های کوتاه و بلند را آسان می‌سازد. از همین‌رو، راهی که تا آبشار باید پیمود، دشوار و پُرخطر نیست. سد «خان‌آباد» نیز در همان نزدیکی است و بسیار تماشایی.
آبشار آب سفید، که بومی‌ها به آن «او اِسبید» می‌گویند، یکی از بلندترین و زیباترین آبشارهای سرزمین چهارفصل و پُرآبشار ایران شناخته می‌شود.
خبرنگار امرداد: بامداد رستگار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر