۱۹ فروردین ۱۳۹۹

ایران زیبای من - آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن

استان کرمان با آب‌وهوایی نیمه کویری، جاذبه‌های زیست‌بومی بسیاری دارد. با این همه، شاید کمتر گمان برود که در آن گستره‌ی کویری آبشاری هم می‌توان یافت؛ یا دستِ‌کم آبشارهای آن مانند دیگر جاهای پُرآب کشور باشد. اما کرمان از این دید نیز دیدنی‌ها و آبشارهای شناخته شده‌ای دارد. بیشترین آن‌ها رامی‌توان در در شهرستان جیرفت یافت؛ آنجا که آبشارهای «وروار»، «سرنکوه»، «دوساری» و «کراه» جاری‌اند و نیز آبشارهای «دره گلم». اما دیدنی‌ترین آبشار استان کرمان، نه در جیرفت بلکه در شهرستان بردسیر جای دارد: «آبشار رایِن».

راین بی‌گمان یکی از زیباترین آبشارهای استان کرمان است و راهی که به آن می‌رسد از دیدنی‌ترین گستره‌های کوهپایه‌ای ایران. این پهنه‌ی باشکوه گردشگری، در راه کرمان به بم جای دارد.
نام آبشار برگرفته از شهرستان راین است که 15 کیلومتر از جنوب باختری (:غربی) آبشار دور است. اما این نام گوش‌نواز: راین، به چه معناست؟ گفته‌اند که نام این شهر در گذشته‌های دور «رایین» بوده است: نام یکی از سرداران بزرگ اردشیر ساسانی. با گذر زمان این نام به «راین» دگرگون شده است. این که رایین چه پیوندی با این شهر داشته است؟ چندان روشن نیست.
یک معنای دیگر نیز برای راین برشمرده‌اند. گویا راین به کاریزی (:قناتی) گفته می‌شود که شیب ملایمی دارد. شاید این معنا پذیرفتنی‌تر باشد. چون جای جای کرمان آکنده از کاریزهای آبادگر است. اما آبشار راین یک نام زیبای دیگر نیز دارد. این آبشار را گاه «زر رود» می‌خوانند. به راستی که رودی که از آن جاری است در زیبایی همانند زر است!
آبشار راین 40 متر بلندی دارد. اما این بلندا به گونه‌ای دیدنی سرریز می‌شود. بدین‌سان که سرریز آب از تاج راین تا دامنه‌ی آن چهار اشکوبه‌ای (:طبقه) است. اشکوب نخست و دوم سه متر است و اشکوب چهارم، چهار متر. ریزش خروشان آب، از لابه‌لای بیدهایی می‌گذرد که در پیرامون آبشار را فراگرفته‌اند؛ و نیز از کناره‌ی دیواره‌ای سنگی، ستبر و بلند. در آن گستره، انبوهی از درختان کهنسال و بیدستانی زیبا دیده می‌شود.
در میانه‌ی آبشار، سنگی شیب‌دار جای گرفته است که موج‌شکن یا آب‌بُر است. موج‌شکن‌ها پیش آمدگی‌هایی هستند که در جریان یک‌نواخت آب، شکنج و پیچ و خمی ملایم پدید می‌آورند. همین موج‌شکن، به راین زیبایی افزون‌تری بخشیده است.
زیبایی آبشار راین به همین‌ها که برشمردیم پایان نمی‌پذیرد. یک خودنمایی دیگر راین در شیارهای آن است. در راهی که آبشار پایین می‌آید، شیارهای فراوانی دیده می‌شود. می‌توان با گذر از پشت شیارها، آبشار را گرداگرد خود دید و از هوای خنک و ریزش قطره‌های آب لذتی دلخواه بُرد. این زیبایی نیز به راین چهره‌ای کم‌مانند بخشیده است. افزون‌بر اینکه در زمستان و سرما، آبشار راین یخ می‌بندد و گذر از شیارها را، دلخواهی بیشتری می‌بخشد.
زیبایی‌های راین را برشمردیم. اما آبشار راین شگفتی دیگری نیز دارد. چهار اشکوب ریزش آب را تنها هنگامی می‌توان دید که روبه روی آبشار باشید. در نیمرخ، سریز آب به گونه‌ای است که گویا یک اشکوبه‌ای است!
رودخانه‌ای که راین را پُربار می‌کند، از بلندهای بالادست، از دل دامنه‌های جبهه‌ی خاوری (:شرقی) «کوه هزار» آبشار سرچشمه می‌گیرد. هزار بلندترین چکاد (:قله‌ی) جنوب کشور و چهارمین چکاد بلند ایران است. بلندای این کوهِ سر به آسمان کشیده، به بیش از 4500 متر می‌رسد.
شهرستان راین آب و هوایی دلپذیر و ییلاقی دارد. به همان گونه، آبشار راین نیز دیدنی و خوش آب‌وهواست. راین (زر رود)، نما و چهره‌ی دیگری از زیبایی زیست بوم دل‌انگیز ایران را پیش چشم ما می‌گستراند. دیدن آبشار راین را از دست ندهیم!

خبرنگار امرداد: بامداد رستگار

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر