تارنمای امرداد - افسانه آذرمهر
روستای دَوان در نُه کیلومتری شمال شهرستان کازرون در استان فارس جای دارد و یکی از روستاهای تاریخی ایران است. این روستا در دامنه ی کوهی به نام کوه دَوان جای گرفته است و به همین شوند روستا را دَوان نام گذاری کرده‌اند. با توجه به شیوه‌ی معماری کوچه‌های شطرنجی، بهره‌مندی از طاق نماها و گچ بری‌ها در بناهای این روستا و همچنین پیدا شدن پایه ستون‌های سنگی و وجود دژ‌هایی(:قلعه) به نام‌های «قلعه دختر» و «قلعه دوان» پیشینه‌ی این روستا را به زمان ساسانیان گمانه می‌زنند.
بر بالای کوه روستای دوان دژی وجود دارد که با توجه به شیوه‌ی معماری آن و همچنین پیدا شدن شماری سفال در نزدیکی این دژ و مصالح به کار رفته در بنای آن پیشینه‌ی آن را به زمان ساسانی نسبت می‌دهند د و آن‌را قلعه دختر می‌خوانند.
برج‌ها: این دژ دارای چهار برج نگهبانی است که تنها یکی از آن‌ها تا اندازه‌ای سالم‌تر است و از آن می‌توان میانگین اندازه‌ی سه برج دیگر را گمانه زد .این برج به جا مانده پنج متر بلندا و چهار متر قطر دارد. جنس برج‌ها از سنگ است که منظم روی هم چیده شده‌اند.
دیوارها: بلندای دیوارهای این دژ نا روشن است زیرا از بخش‌هایی از کوه به عنوان دیوار طبیعی بهره برده‌اند. جنس دیوارها از سنگ و گچ هستند و در برخی بخش‌ها از لاشه‌ی سنگ‌ها و سنگ‌های مکعبی استفاده شده است.
آب انبارها: دو انبار در این دژ وجود دارد که بلندای آب انبار جنوب خاوری آن ۱۶ متر است. دیواره‌ی دور مخزن آب‌انبار به گونه‌ی پلکانی ساخته شده است و گمان این‌که آب انبارهای دیگر هم زیر خاک‌های فروریخته‌ی این دژ مدفون شده باشد بسیار است که نیاز به حفاری‌های بیش‌تری دارد.
اتاق‌ها: در این بخش نشانی از سقف نیست و تنها دیوارهای آن به جا مانده است که ضخامت آن‌ها به نیم متر می‌رسد.
گویش روستای دوان از گویش‌های کهن ایرانی است. در گویش دوانی زبان فارسی با زبان روزگار ساسانی در هم آمیخته است.
کشاورزی در این روستا به گونه‌ی دیمی و فراورده‌های آن گندم، جو، عدس و باغات گلابی، انگور، انار، و انجیر است. در این روستا زیتون کاری هم شده و زیتون سیاه از دیگر فراورده‌های این روستا است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر