سومین فصل کاوش محوطه‌ی سوغانلو 4، در حوضه‌ی سد «کانی سیب» پیرانشهر استان آذربایجان غربی ، به شناسایی 10 فضای معماری و گورهایی با خاکسپاری‌های انجامید که دارای ویژگی‌ها و ساختار معماری همانندی هستند. محوطه‌ی سوغانلو 4، از مهمترین استقرارگاه‌های حوضه‌ی آبگیر سد کانی سیب پیرانشهر در یک دره‌ی میانکوهی باریک و بر روی بلندی‌های طبیعی جای گرفته است.
یافته‌های معماری به‌دست آمده از کاوش‌ها، نشان از ارزش این محوطه در دوره‌های پیشین دارد و بر اساس آثار معماری به‌دست آمده از آن، می‌توان چنین گفت که این محوطه‌ی باستانی در دو دوره‌ی زمانی، مورد استقرار و بهره‌برداری قرار گرفته است. محوطه‌ی یاد شده در دوره‌ی نخست استقرار خود، دارای ساختارهای معماری سنگچین بزرگ با فضاهای پُرشمار معماری بوده که در دوره‌های پس از آن به‌عنوان گورستان مورد استفاده بوده است.
ساختار این گورها با نگرش به نشانه‌های موجود، به شیوه‌ی چاله‌ای است. به‌گونه‌ای که چاله‌ی مورد نظر برای خاکسپاری یک تَن به ژرفای ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر کنده شده و جسد درون آن جای گرفته است. پیکرهای درون این گورها، به تمامی به پهلوی راست (رو به سوی جنوب) جای گرفته و دست‌ها در کنار هم جمع شده‌اند. بر روی گورها چندین تخته‌سنگ و لاشه‌سنگ در یک ردیف چیده شده است.
از نکات درخور توجه در این تدفین‌ها، جای قرار گرفتن یک قطعه آجر سالم مربع شکل به ابعاد ۲۱ در۲۱ سانتی‌متر یا دست‌کم تکه‌ای از یک آجر بر روی گورها است. از هیچ یک از گورها، یافته‌های فرهنگی شناسایی نشد. اما با توجه به نشانه‌های یادشده، می‌توان اطمینان به‌دست آورد که این تدفین‌ها وابسته به دوره‌ی اسلامی هستند. این فضاها دارای ورودی‌هایی به عرض ۸۰ تا ۱۱۰ سانتی‌متر هستند که با لایه‌های فرسایشی پر شده‌اند و برپایه‌ی گاه‌نگاری مواد فرهنگی، به ویژه سفالینه‌ها و لایه‌های کاوش شده در ترانشه، در مجموع همه‌ی فضاهای شناسایی شده وابسته به یک دوره‌ی استقراری (اشکانی) هستند.
خبرنگار امرداد: سپینود جم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر