در میان دریاچه‌های ایران، «دریاچه سقالکسار» در استان سبز در سبز گیلان، در پاکیزگی زبانزد است. هر پهنه‌ی آبی‌ای، اگر ساکن و بی‌حرکت باشد، گمان آلودگی آن می‌رود. آب، تنها زمانی پاک و نیالوده خواهد بود که جاری باشد. اما دریاچه‌ی سقالکسار از این قانون پیروی نمی‌کند.
آب‌های سقالکسار راهی به بیرون از دریاچه ندارند و در پهنه‌ای استخرگونه، جای گرفته‌اند، اما شگفت است که هرگز در هیچ زمانی از سال نه‌تنها آلوده نیستند بلکه بسیار پاکیزه و زلال‌اند.
پیرامون دریاچه نیز زباله و دورریزی نمی‌بینید. این دیگر به قانونی بازمی‌گردد که نگاهبانان سقالکسار برقرار کرده‌اند. آن قانون شنیدنی چنین است که به هر گردشگری کیسه‌ی زباله‌ای داده می‌شود و از آن‌ها می‌خواهند که زباله‌های خود را درون کیسه‌ها بریزند. اگر گردشگران چنین کنند، دو سوم از پول ورودی‌ای که پرداخت کرده‌اند به آن‌ها بازگردانده می‌شود! به همین سادگی و با طرحی دل‌پسند، می‌توان از زیست‌بوم نگاهبانی کرد و آن را نیالود.
دریاچه‌ی سقالکسار اگرچه نزد گیلانی‌ها شناخته شده بود، اما دیگران کمتر نامی از آن شنیده بودند. تا آنکه در سال 1392 خورشیدی، در آنجا فیلمی سینمایی به نام «ماهی و گربه» کارگردانی و ساخته شد. این فیلم که چندین جایزه‌ی بین‌المللی را بُرد و آوازه‌ی بسیاری یافت، سبب آشنایی افزون‌تر دیگران با دریاچه‌ی سقالکسار و زیبایی‌های آن برای گردشگران شد. تمامی پلان‌های فیلم گربه و ماهی پیرامون دریاچه گرفته شده است.
دریاچه‌ی سقالکسار در 15 کیلومتری شهر رشت و در روستایی به همان نام سقالک سار جای دارد. آنچه دریاچه را پدید آورده، سدی خاکی است. بومی‌ها به این دریاچه «سالکه سار» می‌گویند. درباره‌ی معنای سقالکسار نیز گاه گفته‌اند که تپه و بالای تپه معنی می‌دهد؛ گاه نیز اشاره کرده‌اند که به جایی که پرندگان آب می‌خورند، سقالکسار گفته می‌شود. در گذشته لک‌لک‌ها و سارها به فراوانی در روستای نزدیک دریاچه زندگی می‌کردند و از چشمه‌ی آن، آب می‌نوشیدند. از این‌رو، چنین نامی را به دریاچه داده‌اند.
این دریاچه که در پشت سدی خاکی است، آب مورد نیاز خود را از ریزش‌های فصلی و چشمه‌ساران پیرامونش برآورده می‌کند. درازای آن نزدیک به 600 متر است و پهنایی 500 متری دارد. پیرامون آن نیز انبوهی از درختان جنگلی است. از همین‌روست که در زمان کم‌آبی، تنه‌های درختان را می‌توان دید که از آب بیرون زده‌اند و چشم‌اندازی دیدنی پدید آورده‌اند.
چهار فصل دریاچه‌ی سقالکسار بی‌شمار دیدنی است. به‌ویژه پاییزان آن که تابلویی از هزار رنگ است. در سال‌های گذشته نیز درست در میانه‌ی دریاچه کلبه‌ای به رنگ قرمز دیده می‌شد که در زمان بارش‌های فراوان، تا سقف پوشیده از آب بود. شیروانی سرخ‌رنگ این کلبه، از دیدنی‌های دریاچه بود و درباره‌ی ساخت آن نیز قصه‌ها و افسانه‌ها بر سر زبان‌ها بود. بدان‌اندازه که معماگونه و رازآمیز دانسته می‌شد. افسوس که این جاذبه‌ی دیدنی سقالکسار را برداشته‌اند.
پیشتر از قانون پاکیزگی دریاچه سقالکسار یاد کردیم. یک قانون دیگر نیز در آنجا حاکم است: شنا کردن و ماهیگیری در این دریاچه ممنوع است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر