درختان کهن‌سال درسرزمین پارس بازگفت‌های(:روایت‌های) بسیار دارند. بازگفت‌های تلخ و شیرین. بازگفت‌هایی که گاه با پیروزی آمیخته است گاه با شکست. می‌شود در سایه‌سارشان پای داستان‌های آن‌ها نشست و از درد دلشان شنید . دردهایی که تنها به‌دست انسان رقم می‌خورد. می‌سوزانند ، می‌بُرند و یا دلشان هوای یادگاری نوشتن با تیزی چاقو بر تنه‌ی پرسخاوت درخت می‌کند . انسانی که گاه با ساختمان‌سازی و گاه با بدسلیقگی باعث بریدن درختان کهن‌سال می‌شود.
در این نوشتار نمی‌خواهیم از دردهایی که در درازای زمان از ما انسان‌ها بر سر درخت‌ها آمده است روایت کنیم، بلکه می‌خواهیم از درخت کهن‌سالی بگوییم که به گواه تاریخ و اسناد ۶۰۰ سال سایه بر زمین گسترانیده است، از درختی با نام «اَوِرس».
درخت «اَورس» با 24 متر بلندا و 168 سانتی‌متر برابر سینه، در منطقه‌ی بزنوید الیگودرز در استان لرستان جای دارد.
درخت «اورس» یا سرو کوهی گونه‌ای بسیار باارزش ودیرزی از تیره‌ی سرو است که در گستره‌های کوهستانی و بلند(:مرتفع) می‌روید. این کهن‌درخت در تاریخ و استورهای مردمان منطقه جایگاه ویژه‌ای دارد. «اُورس» و سرو از دیرباز در فرهنگ ایران نماد جاودانگی و نامیرایی بوده و در نگارگری ایرانی، در سنگ‌نگاره‌های پیش از اسلام و نقشی در ترمه‌بافی پس از اسلام، در گستره‌ی هنرهای تجسمی ایران همواره جایگاهی پرنماد و نمود داشته است.
درخت اورس الیگودرز، در هجدهم شهریورماه 1399 خورشیدی، به شماره‌ی ۶۸۱ به عنوان سی‌و‌هشتمین اثر طبیعی استان لرستان در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شده است.
امرداد- مهدی بیرانوند روژمان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر