اگر نگوییم خیانت، اما با صدای رسا و گوش کر کن، می توانیم بگوییم که بی طرفی در این شرایط، خطایی است بزرگ و اندازه ناگرفتنی
چرا؟
وقتی که ملت به پا خاسته از هر طیفی امروز، بین مرگ و زندگی، با اهریمن حکومت تبهکار اسلامی در ستیز هستند، دیگر نمی شود فقط نظاره گر بود
به معنای دیگر
این بی طرفی در این شرایط فقط به سود اهریمنان حکومت تبهکار اسلامی در ایران است که ارگان سرکوب و قدرت را در دست دارند
بی طرفی در این شرایط، یعنی حمایت از همین حکومت تبهکار اسلامی با زبانی دیگر است که در دل، خواهان سرکوب معترضین هستند تا در شرایط بعد از سرکوب بروند به همین نظام جنایتکار اسلامی رای بدهند
نیازی نیست که بخواهیم پرونده ی اعمال این کسان را که در وسط ایستاده اند، بر روی ملت ایران، پنچره بگشاییم
همین بس که تا امروز، این میانه ایستادگان، در کنار نیروه های عملن چپ موجود چه کمونیستی و چه اسلامی و حتا جبهه ضد ملی و ضد منافع ملت ایران، برای به دهان کشیدن تکه استخوانی، چهارنعل، در بقای همین حکومت تبهکار اسلامی، از یکدیگر سبقت گرفتند و دشنه به دست حاکمان ضد ایرانی دادند، تا ایرانی بکشد و ایران را در تمامیتش، برباد دهد
با این نگاه با صراحت برای ثبت در تاریخ می نویسم، که در این نبرد، که یک سویش حکومت تبهکار اسلامی و ضد ایرانی است و در طرف دیگر، مردمان تهی شده از کرامت انسانی و محروم از همه ی استاندارهای انسانی و اخلافی، صف کشیدند و می روند در یک جدال نابرابر با جانیان اسلامی در ایران، ایران را از ستم ایلغار تبهکاران اسلامی رها کنند و به ایرانیان شرف و فضیلت و کرامت زندگی کردن را برگردانند، در وسط ایستادن و نظاره گر بودن، فقط بسود تبهکاران اسلامی است و بس
در نوشته ی دیگر، می پردازم به بی شرفی و بی شرافتی نیروهای چپ، چه کمونیستی و چه اسلامی و همچنین جبهه ی ضد ملی
تا ملت ایران، بتوانند دوستان و دشمنان خود را در این شرایط مرگبار، تشخیص دهند
احمد پناهنده
تارنگار دکتر احمد پناهنده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر