پس از آنکه جنگ هشت ساله با عراق تمام و سیاست‌های «سازندگی» به دلایل ساختاری با بن‌بست روبرو شد، «پروژه اصلاحات» به میدان آمد.
دلیل اقبال جامعه و حتی بخشی از مخالفان رژیم و همچنین غربی‌ها این بود که «اصلاحات» نوید اصلاح و طبیعتا تغییر (در همان چهارچوب نظام) می‌داد. ناطق نوریِ «بدتر» رقیب خاتمیِ «بد» بود. مردم برای دهان‌کجی به «رهبر» و به امید اصلاح و تغییر، در برابر «بدتر» به «بد» رأی دادند.
در پایان هشت سال «دولت اصلاحات» اما رئیس جمهورِ «بد» فهمید که بیش از یک «تدارکاتچی» نبوده و جایش را خندان و دست در دست به «بدتر» یعنی محمود احمدی‌نژاد داد. «بدتر» در طول هشت سال چهره بدون بزک رژیم را به نمایش گذاشت و اوضاع، «بدتر» از «بد» شد! البته در انتخابات ۸۸ ممکن بود دوباره یک «بد» بیاید و کشور را به «دوران طلایی امام» برگرداند. اما «بدتر» کوتاه نیامد. پس از هشت سال که جامعه می‌رفت به دلیل بدتر شدن اوضاع اقتصادی در رأی‌گیری «بد» و «بدتر» شرکت نکند، طوری که «رهبر» حتی از مخالفان هم خواست بروند رأی بدهند (مهم نیست به کی!)، پیدا و پنهان، مقدمات «نرمش قهرمانانه» ریخته شد و یک حجت‌الاسلام «بدِ» دیگر در برابر دو «بدتر» یعنی محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی برنده شد. با تایید «رهبر» پس از ده سال مذاکرات اتمی بدون آمریکا، در طول دو سال با آمریکا، توافق حاصل شد. بسیاری به خیابان‌ها ریختند و شادی‌ها کردند که به زودی اوضاع اقتصادی روبراه می‌شود. البته باید هم می‌شد؛ ولی به شرطی که «اصلاحات» و «اصلاح‌طلبان» یعنی «بدها» در برابر «بدترها» می‌ایستادند و زمینه اجرای برجام از جمله امنیت سرمایه را در رابطه با نقش سپاه پاسداران و نهادها و بنیادهای مذهبی در اقتصاد کشور فراهم می‌آوردند. اما «دولت بی‌تفنگ» از پس «دولت باتفنگ» برنیامد.
در انتخابات ۹۶ ابراهیم رئیسی به عنوان «بدتر» به حسن روحانی باخت بدون آنکه «بد» بتواند در این مدت نیز گره‌ای از مشکلات مردم باز کند. فرق بین «بد» و «بدتر» چیست اگر اوضاع همیشه بد یا بدتر باشد؟! بر اساس این تجربه است که پای «براندازی» به میان آمد.
اینکه برخی اصلاح‌طلبان می‌گویند هم از «کیهان تهران» باید بخورند و هم از «کیهان لندن»، دلیل نمی‌شود که پس حقانیت دارند! بلکه «کیهان تهران» از موضع «بدتر» و البته «خودی» به آنها می‌زند! «خودی» هستند زیرا کاندیداهاشان اجازه دارند با هم «رقابت» کنند! مردم با مواضع «کیهان تهران» و «بدتر»ها آشنا هستند و با رأی دادن به «بد»، یعنی «اصلاح‌طلبان»، اعلام کرده‌اند که «بدتر» را نمی‌خواهند. کیهان لندن اما منادی «خوب» است. برای ایران و ایرانیان و مردم منطقه و جهان همیشه «خوب» و «خوبتر» و بهترین‌ها را می‌خواهد و معلوم است که از این موضع با «بد» و «بدتر»، اصلاح‌طلب و اصولگرا، هر دو، مخالف است!
براندازی، نتیجه‌ی سیاست‌های اتمی و موشکی و تروریستی خود رژیم ضدبشری است که مردم را فقط برای رأی دادن به «بد» و «بدتر» می‌خواهد و عاجز از تأمین یک زندگی «خوب» برای آنهاست. اگر هدف از تحمیل انتخاب بین «بد» و «بدتر» استمرار حکومت اسلامی در ایران است، براندازی اما هدف نیست بلکه ضرورت گذار از دایره‌ی بسته و شیطانی تن دادن به «بد» و «بدتر» و تحقق حاکمیت ملی بر مبنای اصول دمکراسی و حقوق بشر است. برای رسیدن به حاکمیت مردم باید حاکمیت ضدمردم را برانداخت. برای آن اما به گسترده‌ترین ائتلاف دمکراتیک بین نیروهای سیاسی داخل و خارج و همچنین به بزرگترین چتر همبستگی و همگرایی ملی برای در برگرفتن ایران و ایرانیان نیاز است.
الاهه بقراط [کیهان لندن شماره ۱۶۲]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر