تهران این پایتخت پرمخاطره، با آن که هنوز اندکی ست از بحران ناشی از بارش برف عبور کرده، سومین روز است که با هوای ناسالم و شاخص کلی کیفی ١٤٥ مواجه است.
بحران آلودگی هوای تهران که سلامت روان و جسم پایتخت نشینان را نزدیک به دو دهه نشان گرفته، گاه در فهرست دستور کار اول مسوولین می نشیند و پس از چندی با برپایی نشست های بی سرانجام، به فراموشی سپرده می شود.
صحبت از تشدید طرح ترافیک، تعطیلی مدارس و اداره ها، استفاده از ماسک راهکار پیشنهادی چندین ساله مدیران است.
از این قلب نه چندان سالم ایران فاصله بگیریم رو به سمت مرکز و جنوب.
ریزگردها، معضلی که از استان های جنوبی آغاز شده و تا استان های مرکزی پیش رفته و مردمان در انتظار چاره، نا امید از درمان، حال بیشتر سخن از مهاجرت به استان های دیگر می گویند.
مردمی با تجربه جنگ که شاید در آن دوران دود و آتش، شهرهای خود را رها نکرده بودند.
بی شک تحمل شرایط سخت فعلی و محدودیت دید افقی تا ٣٠٠ متر با تعطیلی موقت مدارس، اداره ها و نه حتا حوزه های کارگری و یا ماسک نمی تواند راه حلی مطمئن باشد.
خط مرزنشینان و به گفته مسوولین محافظین امنیت کشور را دنبال می کنیم به سمت غرب، به کرمانشاه و کرمان می رسیم.
زلزله ای که در پاییز جان صدها تن از هم وطنان را گرفت و حال در روزهای سرد زمستان این سرما و آوارگی ست که جان از این مردمان می ستاند.
وعده خانه، به کانکس و چادر رسیده و مردمان داغ دیده هنوز چشم انتظارند.
چون مردمان بم و ورزقان که هر دو در همان حوالی غربی زلزله دیده اند و هنوز در انتظارند.
چون مرزنشینان شرق، روستانشینان که آن ها هم در سمت دیگری در انتظارند.
این دومینوی ادامه دار معضلات زیست محیطی پیش می رود، معضل پسماندها و جنگل خواری در استان های شمالی هم بخشی از آن است.
چون کمبود آب و خاک که سراسر ایران را دربرگرفته.
خاکی که بیش از ٢میلیون تن آن به ارزش٥٠ میلیارد، سالیانه فرسایش پیدا می کند.
ذخایر ارزشمند آب که با تدابیر نادرستی چون سد سازی های غیر منطقی به هدر می روند؛ به واسطه آن نبض اقتصادی که در دستان کشاورزان و صنعتگران است، به کندی پیش می رود و ریتم تعالی و پیشرفت از کار می افتد.
تخصیص بودجه ٢٧٠ میلیاردی در لایحه پیشنهادی بودجه ٩٧ برای محیط زیست آیا می تواند زنجیره معضلات را متوقف کند؟
منوتو خبر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر