فرق است میان یک عمل خشونت گرایی کور و ضد انسانی با یک عمل ِ دفاع از خود در مقابل خشنوت گرایان.
یک انسان مدرن که امروز در چهارچوب ِ یک نافرمانی مدنی علیه حکومت توحش و ضد ایرانی و ایران، به خیابان آمده است و صدای اعتراض خودش را متمدنانه فریاد می زند، خشنونت طلب نیست. بلکه با این عمل انسانی اش، علیه خشونت و خشونت گرایی در همه ی عرصه ها قیام کرده است.
اما اگر همین انسان مدرن، در چهارچوب یک مبارزه ی نافرمانی مدنی، بدور از خشونت، مورد حمله و هجوم سگان هار و کرکسان خون آشام قرار بگیرد، حق انسانی و طبیعی او است که از خود به هرشکلی که صلاح می داند، دفاع کند، و این دفاع از خود در هیچ یک از قوانین کیفری دنیای مدرن، مذموم نیست که هیچ حتا قانون از آن حمایت می کند.
آنانیکه امروز به عنوان ِ چوب زیر بغل همین حکومت ِ سگان هار بر ایران و ایرانی، دفاع از خود را در چهارچوب نافرمانی مدنی، خشونت تعریف می کنند، بدانید هیچ حسن نیتی ندارند و می خواهند، خشونت برهنه ی حکومت اسلامیون ضد ایران و ایرانی را، مقبول جلوه دهند و به سرکوب عریان ایرانیان به پاخواسته، مشروعیت ببخشند.
دفاع از خود نه مبارزه قهر آمیز تروریستی مثل چریک های فراری از مردم است و نه مثل عمل تروریستی ِ آدم کشان ِ مجاهدین خلق ِ ضد انسان و ضد ایران. دفاع از خود، حق مشروع یک انسان مدرن برای کرامت انسانی و سرمایه زندگی اش است.
بنابراین با این توضیح کوتاه، معتقد هستم از فردا و فرداها، هرکسی حق دارد در چهارچوب یک مبارزه ی مدنی در برابر خشونت عریان سگان هار حکومت اسلامی ضد ایران و ضد ایرانی، با هر وسیله ی ممکن از خود دفاع کنند.
باشد که این مطلب کوتاه بعد از مصاحبه ی ارزنده ی شاهزاده رضا پهلوی با آقای قایم مقامی، سرمشق همه ی مبارزان ِ راه ِ آزاد سازی ایران و ایرانی، در چهارچوب مبارزه ی نافرمانی مدنی، از ایلغار آخوندی و اسلامی، قرار گیرد. چنین باد!
احمد پناهنده
تارنمای دکتر احمد پناهنده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر