«نهضت آزادی ایران» که «اصلاح‌طلب» و «ملی- مذهبی» است و معلوم نیست پس از تجربه‌ی فلاکت‌بار چهار دهه حکومت دینی در ایران می‌خواهد چه هویتی از خود را با تأکید بر «مذهبی» بودنش به نمایش بگذارد، پس از تعطیلات نوروزی مدارس و یک روز پس از سیزده‌به‌در، بیانیه‌ای به مناسبت آغاز سال ۹۷ منتشر کرد.
این بیانیه پس از اشاره به رویدادها و کمبودهایی که خود رهبر جمهوری اسلامی و مقامات رژیم نیز پیشتر به آنها اعتراف کرده‌اند، درباره خشونت جامعه هشدار داده و با توصیه به «اصلاح امور» می‌نویسد: «هنگامی که جامعه بحران‌زده از اصلاح امور ناامید شود و جانش به لب برسد و زمانی که حاکمیتِ ناکارآمد از مدیریت کارشناسانه کشور بازمانَد، بطور طبیعی انگیزه های لازم برای دست یازیدن به خشونت فراهم آمده، عقلانیت جای خود را به عصبیت داده جامعه عرصه تاخت و تاز کسانی خواهد شد که جز انتقام به چیز دیگری نمی اندیشند»! در حالی که تا به امروز از جمله در تظاهرات سراسری دی‌ماه، خشونت همواره از سوی نیروهای سرکوبگر حکومت علیه مردم معترض به کار گرفته شده!
در این بیانیه البته دیدن دست اسراییل و عربستان سعودی و آمریکا هم فراموش نمی‌شود. آنگاه با یادآوری «تجربه فروپاشی اتحاد شوروی» هشدار داده می‌شود که «خطر دیگری که می‌تواند به خیزش امواج خشونت منجر شود منحصر کردن دغدغه و توجه به اصلاحات اقتصادی و به فراموشی سپردن یا به تاخیر انداختن اصلاحات در حوزه توسعه سیاسی به موازات اصلاحات اقتصادی است.» آیا کسی تا کنون هیچ «اصلاحات اقتصادی» از سوی حکومت می‌بیند که ملی- مذهبی‌ها نگران به فراموشی سپردن «اصلاحات در حوزه توسعه سیاسی» هستند؟!
نویسندگان این بیانیه که از سوی محمد توسلی دبیرکل ۸۰ساله‌ی نهضت آزادی امضا شده بدون توجه به مبانی فکری قانون اساسی و مقدمه مشروح آن درباره «حکومت اسلامی»، می‌خواهند با «بازگشت صادقانه به اصول قانون اساسی» به «تحقق حقوق و حاکمیت ملت» برسند!
نخست اینکه، اگر اینان «حاکمیت ملت» دغدغه‌شان می‌بود و ظرفیت تحقق آن را می‌داشتند، در انقلاب ۵۷ زیر عبای مرتجع‌ترین بخش روحانیت نمی‌رفتند. دوم اینکه، اگر زمانی برای آن وادادگی سیاسی بهانه می‌داشتند که نمی‌دانستند در سر خمینی چه می‌گذرد، امروز پس از چهل سال ویرانی‌های مرگبار ناشی از سیاست‌های جمهوری اسلامی هیچ بهانه‌ای برای «ندانستن» نمی‌توان آورد.
واقعیت این است که نیروهای سیاسی سال ۵۷ که تنها نقش‌شان به این کاهش یافته که «خندق» دور نظام برای فریب ناراضیان باشند، همراه با نظام جمهوری اسلامی به گذشته تعلق دارند و جامعه جوان ایران نه تنها این نظام بلکه نیروهایی که هیچ حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند را نیز به تاریخ خواهد سپرد.
[کیهان لندن شماره ۱۵۵]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر