به روزِ سِیُّم از «اُردیبهشتْ»ماه / بِدینْ باورْ بُدند هم مردمْ هم شاه
که باید پاسداشتْ راهِ نیاکان / ستایشْ کرد یکی ز«اَمْشاسْپَندان»
بگیرند مردمانْ جشنی بِدینْ ماه / به هر جایی بوَد شادی همه گاه
بنامَندَش وُرا «اُردیبهشتگان» / به پاسِ ایزدِ دادار و ایران
همه خواهنده‌یِ «داد» و «اَشا»یَند / از آن رو هر که را جایَش گذارند
نه بی دانشْ بُوَد فرزانه‌یِ شان / نه دیو و دَد بُوَد همسایه یِ شان
جوانمردی بُوَد ارزش بَراشان / همه شرم است و آزَرْم در نِگاشان
همی نوشند و در رامِشگَریها / همه نامِ دل و دلبر به لبها
به پاس «آتشی» که در دلِ ماست / و آن آتش که در هر خانه برپاست
نگهبانَش بُوَد اینْ «اَمشاسپند» / و دیوَش « ایٖنْدْرَه» را کرده در بند
همه شادند و خندان در تکاپو/ به شهر و روستا باشد هیاهو
خدایا جانِ ما اردیبهشت را / و ایرانْ سرزمینِ چون بهشت را
اگر پایینْ وُرا بالا بیارَش / اگر بالاستْ بالاترْ بِدارَش
چُنین جشنِ نِکویی در بهاران / بوَد در خوردِ آن فرهنگِ «ایران»
تارنمای امرداد - « سوشیانت »
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر