هشتم ماه می سال ۲۰۰۱ میلادی باستان شناسان اعلام کردند، آبراه خشایارشاه که 2500 سال پیش (در سال 79 شاهنشاهی برابر با ۴۸۰ پیش از میلاد) در خاک یونان ساخته شده بود را کشف کردهاند.
خشایار شاه فرزند داریوش هخامنشی و چهارمین پادشاه دودمان هخامنشیان در هنگام یورش به یونان دستور داد که آبراههای برای گذر کشتیهای ناوگان ایران حفر شود. این آبراهه که به کوشش دو دانشمند ایرانی به نامهای آرتاخه و بوبراندا ساخته شده است، در نزدیکی کوه آتوس که یکی از مقدس ترین اماکن مسیحیت در کلیسای ارتدکس شرقی به حساب میآید، قرار گرفته است. کوه آتوس در جزیره ای در شمال یونان واقع شده است. این کوه در سال ۱۹۸۸ به فهرست جهانی یونسکو افزوده شد.
خشایارشاه در جریان لشکرکشی خود به اروپا، برای تسهیل عبور کشتیهای نظامی ایران از یک سوی شبه جزیره به سوی دیگر آن، آن آبراه را ساخته بود که به مروز زمان در زیر خاک پنهان شده بود. باستانشناسانی که این آبراه را کشف کردهاند، گفتهاند که زبردستی و کاردانی مهندسان آن زمان در ساختن این آبراه دست کمی از امروز نداشته است.
عرض آبراه در قسمت زیرین کمتر از بالا بوده و دو کشتی به راحتی از کنار هم می توانستند عبور کنند. طول این آبراه ۱۶۰۰ متر و عرض آن در بالا ۳۴ متر بوده است.
کانال سوئز هم تاریخچه ای همچون تاریخچه آبراهه خشایارشا دارد. داریوش اول لوحه ای سنگی با خطوط میخی پارسی، عیلامی، بابلی و مصری را پس از ساخت کانال سوئز از خود برجای گذاشت که روی آن نوشته شده بود: منم داریوش، شاه شاهان، شاه کشور هایی که تمام نژاد ها مسکون است. شاه این سرزمین بزرگ تا آن دورها، پسر ویشتاسب هخامنشی… من پارسی هستم و به همراهی پارسیان مصر را گرفتم، امر کردم این کانال را بکنند از پی رود نیل که از مصر جاری است تا دریایی که از پارس بدان روند. این آبراه کنده شد چنان که فرمان دادم و کشتی ها از مصر بوسیله این کانال به سوی پارس روانه شدند چنان که اراده من بود.
هرودوت، تاریخنگار یونانی دربارهی کانال سوئز نوشته است پادشاهان مصری پیش از داریوش اول در اندیشهی پیوستن نیل به دریای سرخ بودهاند. اما چون در مسیر راه، کوههای سنگی وجود داشت که کندن آنها کار آسانی نبود و همچنین آبراهه از میان وادی خشکی میگذشت که در آن آب نبود، این کار به پایان نرسید. حتی در روزگار پادشاهی نِخو ۱۲۰ هزار مصری در کار کندن آبراهه کشته شدند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر