فرمانده ارتش هخامنشی در نیمه‌ی فروردین ماه سال 45 شاهنشاهی (514 پیش از میلاد)، با 81 هزار سرباز از دریای مرمره گذر کرد تا در اروپای جنوب شرقی اقوام غیرمتمدن را از نزدیکی مرزهای ایران براند. این فرمانده، در 12 اردیبهشت سال 45 شاهنشاهی (2534 سال پیش در چنین روزی) نیروهای خود را دو دسته کرد.
دسته‌ای از نیروهای بگابیش، ژنرال پارسی، روانه مقدونیه ساخت و دسته‌ی دیگری را مامورکرد تا منطقه تراس (تراکیه، مناطق شمالی دریای اژه ـ جنوب بلغارستان امروز) را تصرف کنند. این لشکرکشی به تصمیم داریوش بزرگ انجام شده بود.
داریوش در آن زمان در شمال شرقی ایران بود و بوغابیش را مامور آن سوی مرزهای شمال غربی کشور کرده بود.
مورخان یونانی در کتاب‌های خود به توصیف رسته‌های سپاه بوغابیش تخصصی بودن واحدها که برایشان تازگی داشت پرداخته و در شرح پیادگان نیزه‌دار ارتش ایران نوشته‌اند که سربازان پیاده ایران دارای لباس بلند و متحدالشکل هستند و تیردان سربازان این رسته در پشت شانه آنان قرار دارد. این توصیف با مجسمه سربازان که در آغاز سده‌ی 20 در اکتشافات باستانشناسی شوش به دست آمده است برابری می‌کند و نشانه‌ی تمدن و پیشرفته بودن ایران 25 قرن پیش است.
ژنرال بوغابیش در این لشکرکشی، در مدتی کمتر از دو سال، بر مناطقی که در اروپا و در شمال دریای اژه (اراضی میان استانبول و جمهوری مقدونیه امروز) جای دارند چیره شد و اقوام غیرمتمدن را به آن سوی دانوب راند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر