«حَجّاج» حاکم اموی کرمان و فارس ماموریت پشتیبانی از حمله نظامی به مازندران و تصرف این منطقه از ایران را داشت که هنوز به تسخیر تازیان در نیامده بود. چند ماه پس از مرگ حَجّاج، یزید ابن مهلب از سوی دمشق مامور این کار شده بود.
1306 سال پیش در چنین روزی، 10 خورداد سال 1273 شاهنشاهی برابر با 31 می سال 714 میلادی، ابن مهلب دست به یورش زد که از مازندرانی‌ها شکست سختی خورد و عقب‌نشینی کرد.
ابن مهلب دو سال بعد دو واحد کوهستانی بر نیروی خود اضافه کرد و از سه نطقه به مازندران یورش بُرد که بازهم شکست خورد و با دادن کشته‌ی سنگین واپس نشست و با این دو تجربه برآن شد تا با گردهم آوری نیرو برای تازش نظامی دیگری آماده شود که در جریان یک توطئه داخلی کشته شد.
پیشتر گروهی از مازندرانی‌های نگران از چیرگی تازیان که در دوران ساسانیان افسران ارتش ایران را تأمین می‌کردند و به اسپهبدان معروف بودند دست به کوچیدن از ایران زده بودند.
خاندان اسپهبدان و گروهی دیگر از ایرانیان پس از برچیده شدن ساسانیان برای این که به دست تازیان نیافتند به هند کوچ کردند. این ایرانیان در سال 716 میلادی به گجرات هند رسیدند و شهر سنجان (سنگان) را در این منطقه ایجاد کردند.
این ایرانیان مهاجر، در هند به «پارسیان» معروف شده اند که پس از گذشت 13 قرن همچنان به ایران و فرهنگ ایرانی وفادار مانده اند. پارسیان هند در قرن گذشته به صنعتی و تکنولوژیک شدن و کسب استقلال هند کمک موثر کردند و شوهر بانو ایندیرا یک پارسی به نام پیروز گاندی بود که پسرش راجیو نخست وزیر هند شد و بیوه او سونیا هم اکنون یک مقام حزبی دارد.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر