کوروش بزرگ در لشکرکشی سال 14 شاهنشاهی (545 پیش از میلاد)، به دوران دولت لیدی (آناتولیای غربی) پایان داد و بدین سان همه آناتولیا (ترکیه امروز) به ایران پیوست.
شهر بندری اِزمیر که ساکنانش یونانی زبان بودند در ماه خرداد این سال از آن فرمانروایی ایران شد. همه این سرزمین تا سال 226 شاهنشاهی (333 پیش از میلاد) بخشی از فرمانروایی ایران بود و از سوی ساتراپ‌های ایرانی اداره می‌شد.
اسکندر مقدونی پس از دو پیروزی نظامی بر ایران در نبرد گرانیکوس (در 23 ماه می سال 334 پیش از میلاد) و نبرد ایسوس (18 ماه بعد و در 5 نوامبر 333 پیش از میلاد)، این مناطق را متصرف شد. این مناطق پس از هم پاشیدن سلوکی‌ها (جانشینان اسکندر) به دست اشکانیان ایرانی (پارتیان، خراسانیان)، دوباره از آنِ ایرانیان شدند.
رومیان پس از آن و پس از در اختیار گرفتن یونان با امپراتوری ایران همسایه شدند و ازمیر و سرزمین‌های ساحلی آناتولیا تا پایان دوران ساسانیان به مدت هشت قرن میان روم و ایران دست‌به‌دست می‌شدند و پهنه‌ی نبردهای نظامی و مبارزات سیاسی دو ابرقدرت وقت بودند.
یونانیان اِزمیر را «سمورینا»، رومیان آن را «سمیرینا»، و دیگر اروپاییان آن را «اسمیرنا» می نامیدند. ولی عثمانی‌ها آن را «ازمیر» نامیدند.
امرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر